i jest znakomity, bo celnie przedstawia niedorzeczność wojen samych w sobie. Nic nie ma tu sensu. Arcyciekawe charaktery szeregowych żołnierzy, pana i pani zamku, mieszkańców pobliskiego miasta, pracownic burdelu i żony piekarza. Wszyscy żyją jak mogą, pieprzą jak mogą i walczą jak mogą. Każdy ma tu swoje racje, ten który zabija i ten, który tego nie robi.
Sydney Pollack w wysokiej formie.
Polecam!