Co prawda to prawda. Zamiast czuć jak włosy się jeżą na karku to zastanawiałam czy "to" dzieje się naprawdę. Przy horrorze zazwyczaj akcja powinna szybko się rozwijać i co chwile coś powinno nas straszyć, a tu nawet nie było jednego takiego momentu.
Ostatnio trudno o dobry horror, w wielu leje się sama krew co przyprowadza po prostu o obrzydzenie, a w drugich (jak w tym przypadku) akcja ciągnie się w nieskończoność. Jednak trzeba przyznać, że film miał potencjał i jeszcze nie oglądałam podobnego "horroru"

Żeby horror straszył nie musi być dobry, wystarczy być dzieckiem.

Już nigdy nie obejrzysz "dobrego horroru".

Kiedy czytam takie komentarze nie wiem czy się śmiać czy płakać. Nie wiesz czy "to" dzieje się naprawdę? Na moje oko to celowy zabieg reżysera, pomieszać przeszłość z teraźniejszością, sprawić żeby widz pogubił się w tym wszystkim i interpretował według własnych spostrzeżeń. Co chwile coś powinno nas straszyć? Po bodajże 10 minutach zaczyna się showtime, narasta napięcie aż do punktu kulminacji(jak dla mnie był to moment kiedy wspaniała ścieżka dźwiękowa została połączona w krzyk tych duchów, zombie czy bliżej nieokreślonych potworów).