Film z perspektywy człowieka zmagającego się z postępującą demencją ukazany jego perspektywy, Mamy więc dezorientację, zmieniające się twarze bliskich i narastające poczucie zagubienia.
Olivia Colman czyli córka, Anne, próbuje opiekować się ukochanym ojcem, jednocześnie ukrywając własne emocje. Narracja jest fragmentaryczna, co pozwala widzowi doświadczyć dezorientacji bohatera.
Hopkins tak świetnie zdezorientował wszystkich a tak naprawdę miał tylko jedną córkę która zginęła w wypadku. Anne była jedynie jego wizją, jak wiekszość postaci. Główny bohater realnie cały czas mieszkał samotnie w pustym londyńskim mieszkaniu natomiast ostatnie dni spędził w zakładzie penitencjarnym.