Nic dodać, nic ująć:) Jak dla mnie najlepszy kryminał Hitchcocka.

świetny film, genialna jak zawsze Ingrid

Kolejny klasyk od Hitchcocka i jeden z najlepszych jego kryminałów. Lecz najlepiej wypada w momencie, gdzie suspens ustępuje miejsce melodramatowi zawiązanemu wokół pary Grant-Bergman. Tłumiona miłość bohaterów, którą zakrywają kłamstwa wydobywające się ich ust i tak wygra mimo przeróżnych perturbacji. Co to tego nie mamy wątpliwości już na początku. Ale najważniejsze ile przy tym napięcia !!

Moja ocena - 8/10
GRIFTER POLECA !!

A w mojej ocenie 6/10, czyli niezły.
Na plus na pewno trzeba zaliczyć kolejna wielką rolę Ingrid Bergman Początkowa scena rajdu pijanej Alicji jest niesamowita. Szczególnie zapadła mi w pamięć ta chwila, w której patrzy na Granta i mówi "Pojadę osiemdziesiąt i wytrę ci ten uśmiech z twarzy.
O Ingrid Bergman śmiało można powiedzieć, że jest to jedna z najwspanialszych gwiazd kina.

Ale już wątek wielkiego zauroczenia Devlin i Alicii mnie nie przekonał.
I to co najbardziej mi przeszkadzało, to nielogiczne zachowania Alexandra Sebastiana (Claude Rains), choćby scena gdy przyłapuje ich na romansie.

Podsumowując: zobaczyć warto!

Sposób w jaki Ingrid przerasta epokę jest niewyobrażalny.
Nie przepadam specjalnie za Grantem, uważam, że jest przerysowanym i wyjątkowo sztucznym, wydumanym jankeskim typem.
Kontrast w aktorstwie ich wspólnych scen jest czymś, co obdarza film szczególnym magnetyzmem.
Często w filmach wynajduję sobie ulubionych aktorów drugoplanowych.
Tutaj świetnie zagrała ostatnią bodaj rolę w życiu Leopoldine Constantin jako matka Sebastiana. Ten krótki epizod wydał mi się wyjątkowy.
Ogólnie 8/10. Warto.

Film wyprzedził swoją epokę (jak większość filmów Hitchcocka).
Grant to prototyp Bonda...Nie było, nie ma i nie będzie lepszego i bardziej wpływowego reżysera od Hitchcocka.