Pozwoliłem sobie zapożyczyć wyrażenie z tytułu z jednej z anglojęzycznych recenzji tej produkcji. Niestety oddaje ono całokształt tego filmu.

Ale zacznijmy od początku, gdyż tytuł jest mało znany, więc kilka informacji przydałoby się podać.
Otóż śledzimy losy Riley'a i Jenai, pary amerykanów, którzy wybrali się w romantyczną podróż na Islandię. Następnego dnia budzą się jednak, by odkryć, że są jedynymi ludźmi na Ziemi.
Jako fan wszelkich produkcji Sci-Fi i survivalu, opis mocno mnie nakręcił i niezwłocznie przystąpiłem do oglądania. Czy jednak realizacja tak prozaicznego, a jednocześnie obarczonego ogromnymi konsekwencjami tematu się powiodła? Niestety nie...

Może pojawić się kilka spoilerów, ale nie powinny one mieć większego wpływu jeśli zdecydujecie się obejrzeć.
Otóż największa wadą tej produkcji jest tempo fabuły. Tytuł ten bije na głowę wszelkie powolne kino drogi. Tutaj można zasnąć kilka razy, i nic nie przegapimy.
Film trwa w praktyce 1.5h. ludzie znikają 7. minucie. Co dzieje się przez całą resztę? Praktycznie nic...
Muszę pochwalić scenariusz za podejście bohaterów, przynajmniej te początkowe. Taka sytuacja jak zniknięcie ludzkości jest sytuacją zwyczajnie niemożliwą, i takie nastawienie nie pozwala też wierzyć w to naszym postaciom. Brak recepcjonisty? Ha, ktoś zaspał. Puste ulice? Musi być jakieś święto czy ewakuacja.
To podejście sprawia, że film jest bardzo realny. Para sprawdza okoliczne sklepy i bary, następnie przejeżdża w inną część miasta, zwyczajne prawdopodobne podejście. Po pewnym czasie jednak zaczyna przesadzać. Mijają kolejne kwadranse filmu, a nasi bohaterowie wciąż jeżdżą pustymi ulicami, zatankują, "kupią" coś do jedzenia i jadą dalej. Gdy nikt nie odbiera telefonów, telewizja nie transmituje żadnych wiadomości, dociera do nich, że to się naprawdę wydarzyło. Ale na nieszczęście tej produkcji, tylko ogłupia to bardziej te postacie. Nadal nie dzieje się nic, a największymi zwrotami fabularnymi są awantury między parą. Konkretnie 2 przykłady: gdy Riley zadrapał sobie łokieć po upadku i gdy zjadł jogurt w złej kolejności, bo jagodowy miał datę 3 dni później niż bodajże malinowy. W obu tych scenach ukazuje się, jak niepraktyczną postacią jest Jenai, wykładając swojemu chłopakowi niczym największemu zbrodniarzowi.

To przypomina mi o kolejnym problemie tego filmu. My dosłownie nic nie wiemy o tych postaciach. Są parą z ameryki i przylecieli na 5 dni na wycieczkę. NIC WIĘCEJ nam nie powiedziano, te postacie po godzinie czasu są nam obce i nie można się z nimi nijak utożsamić.

Nuda ciągnie się dalej, nasi bohaterowie pozwalają sobie zamieszkać w czyimś domu, i tak nic to nie wnosi.
A, zniknęli wszyscy ludzie? Więc na jakimś zadupiu spotykają człowieka! Ludzie, uwierzycie? Człowieka? Taa, nieistotne, tej samej nocy umiera ze starości, nic ważnego też nie powiedział i jego wątek nic nie wnosi.

Tych przykładów znajdzie się jeszcze kilka, ale nic nie zmienią. Ten film jest o niczym, nawet zakończenie jest otwarte i musimy sobie sami dopowiedzieć historię. Tylko jak to zrobić jeśli nie mamy się na czym oprzeć?

Oczywiście, można się doszukiwać piątego dna, jak we wszystkim, ale co to za argument? Ten film nadawałby się na dobranockę, gdyż oczy same się zamykają.

Pochwalić można jeszcze krajobrazy. Islandia jest pięknym miejscem, co film na siłę nam pokazuje wstawiając komentarze przewodników, gdyż najistotniejsze jest wiedzieć, że ten kościół zbudowany został w XVIII w.
Część ludzi nawet doszukuje się, że sam film jest przykrywką dla spotu reklamującego Islandię. Sam nie zagłębiałem się tak w poszukiwanie informacji o tym, ale czytałem z recenzji, że rząd Islandii miał bardzo duży wpływ na tę produkcję. Fabuła natomiast nie opiera się w żaden sposób na lokalizacji. Mogliby polecieć gdziekolwiek albo wyjść do swojego ogródka, i (szok!) nic by się nie zmieniło.

Nie zwykłem skupiać się na ocenianiu aktorów, zwłaszcza, że ich nie znam z żadnego innego tytułu. Ich gra nie jest najwyższych lotów, ale da się przetrawić, dużo gorzej z postaciami które grają. No chyba, że Jenai pytająca co chwilę "What is happening?" chłopaka, który za każdy razem odpowiada, że nie wie, bo przecież skąd ma wiedzieć, ma nam coś przekazywać. Póki co to przekazało tylko, na jak głupią postać Jenai kreowano.


Podsumowując jeszcze, ja naprawdę jestem typem osoby, który we wszystkich produkcjach szuka pozytywów, ale ten film uśpił mnie przynajmniej kilkukrotnie i za każdym razem zaczynałem żałować, że zacząłem go oglądać, ale głupi ja miał nadzieję, że coś się jeszcze rozkręci. Niestety, po raz kolejny, tak się nie stało.

[SPOILER]
Jeśli kogoś skutecznie zniechęciłem, a ciekawy jest zakończenia tego hitu, to dla porządku przytoczę. Otóż wspomniałem wcześniej, iż zakończenie jest otwarte, a to dlatego, że:
Któregoś ranka Jenai nie ma w domu, Riley przejeżdża wszystkie miejsca gdzie byli i ostatecznie znajduje ją na powierzchni wody w jakimś kanale wodnym czy czymś takim. Domyślam się, że popełniła samobójstwo chyba, że znów była tak głupia by się przez przypadek zabić. W każdym razie, Riley wyciąga jak z wody, chwilę myśli i wskakuje pod wodę wypuszczając powietrze. Myślisz sobie, przewidywalne, po co ma żyć. Jednak kilka sekund później wypływa, nie dał rady się zabić, wiec wsiada w auto i odjeżdża. Coś tam próbuje gestykulować, z prawej strony samochodu zaczynają pojawiać się napisy. Ja spodziewałem się, że zjedzie w przepaść czy coś, ale nie. Napisy się skończyły, film wyczernił, a Riley jechał dalej.
[/SPOILER]