Nie wiem czemu, ale byłem zdziwiony że DVD z tym filmem w Empiku leży na, mizernej swoją drogą, półce z napisem: kino artystyczne. Deski, morderstwo i aniołek na plakacie, gdzie tu artyzm? I tak wyszła na jaw moja niewiedza, ignorancja i ogólna głupota.

Ten film jest zakręcony na maksa. Ba, można się zastanawiać czy to jeszcze jest film jako taki. No dobra, jest, ale mocno przypomina eksperymentalne nurty powieściowe. Takie w których przez 200 stron dochodzi do jednego wydarzenia, a reszta to powracające opisy tego jedynego wydarzenia, monologi wewnętrzne, skupianie się na jakichś pierdołkach typu zeszyt czy bluza. Dla mnie literackie konotacje są w "Paranoid Park" mocno widoczne, co nie znaczy że ten eksperyment nie potrafi zaintrygować. Przeciwnie - po kilkunastu minutach irytacji naszło mnie coś w rodzaju fascynacji. Od strony formalnej.

Sama intryga, po zdjęciu udziwnień, szwankuje. Nie ma nic nowego w obrazie "współczesnej młodzieży amerykańskiej" - van Sant plagiatuje sam siebie ze "Słonia". Tyle, że "Słoń" był dużo bardziej przejmujący. No i pierwszy.