może, że jej pragnienia zostały zaspokojone, a teraz ma inne - żeby mąż był sprawny;
inna wersja: może co kiedyś było podniecające i intrygujące, teraz może być codziennością - poniekąd skazana jest na kontakty z przypadkowymi partnerami, gdyż tak na prawdę nic już nie dostanie od męża;
a może pożądanie wiedzie donikąd - nie można się zaspokoić w 100%
???

Polecam książkę:)

I tak właśnie kończy się żądanie prostej odpowiedzi na trudne pytania - wyzwaniem :)

Dorozka otwiera i zamyka film, wiec symbolizuje to powrot do poczatku. Séverine wyobrazala sobie, ze jest ponizana i nieszczesliwa, az w koncu tak sie stalo, upadla bardzo nisko. Po spelnieniu swoich fantazji, zaczyna tworzyc nowe (ozdrowienie meza).
Jednak na koniec filmu powoz jedzie w przeciwna strone, wraca pusty. Pieknosc patrzy na niego z usmiechem (w calym filmie rzadko sie usmiechala), wyglada jakby byla szczesliwa (przez caly film byla mniej lub bardziej przybita). Wspominalam juz, ze bohaterka caly czas wyobraza sobie, ze jest nieszczesliwa, caly film nie jest zbyt wesoly! Moze ta dorozka ma uswiadomic widzowi, ze cala historia byla tylko projekcja Séverine? Pamietajmy, ze to film Bunuela, wiec moze uraczyl nas pietrową fanstamagorią Pieknosci Dnia?

ciekawa interpretacja, naprawdę film z podtekstami, choć niezrozumiały, widocznie jakieś wspomnienia z dzieciństwa również miałay wpływ na bohaterkę....

Moja interpretacja:

1. Cała historia z burdelem, gangsterami i rannym mężem to fantazja Severine. Burdel to jej skryta fantazja, historia z gangsterem raniącym męża to wyrzut sumienia, uświadomienie sobie, jak wiele mogłaby stracić.
2. W miarę postępowania filmu Severine zmienia swój stosunek do męża, uświadamiając sobie swoje potrzeby przestaje go odpychać - co obrazuje choćby fantazja, gdy jest jej wybawcą i bohaterem
3. Sparaliżowany mąż obrazuje, co by się stało, gdyby pozostała w świecie fantazji, odsuwając się od niego coraz bardziej - całkowita atrofia związku, on jako niema kukła w tle, wyrzut sumienia
4. Severine ratuje sytuację, wyznając mu swoje fantazje o dominacji - w świecie fabuły obrazuje to przymus w postaci znajomego-skarżypyty. Oczywiście jest de facto wszystko jedno, czy ona mu powie o rzeczywistej pracy w burdelu czy o fantazjowaniu o takowej - ciężar gatunkowy jest ten sam i reżyser świadomie nie robi wyraźnego rozróżnienia, czy te akurat sceny są wymyślone
5. Wyznanie przynosi ulgę i seksualne wyzwolenie, co obrazują konie pędzące luzem przez las z pustym powozem. Pozostaje domyślać się, gdzie są państwo doktorostwo i co robią ;)

Wreszcie ktoś napisał coś mądrego :) Zgadzam się. Dodałabym tylko, że według mnie główna bohaterka była w dzieciństwie molestowana (scena, w której dotyka ją stary zbok) i zapewne z tego powodu miała potem problem ze swoją seksualnością. Z jednej strony była oziębła dla męża, nie chciała uprawiać seksu, z drugiej w swych fantazjach pragnęła upokarzania. Według mnie tak, jak bycie molestowaną wywołało w niej poczucie winy (scena z odmową przyjęcia komunii), tak i fantazje seksualne, które miała wywoływały w niej strach i wyrzuty sumienia. Séverine bała się samej siebie i swoich prawdziwych pragnień i być może tego jak zareagowałby na nie jej mąż, ale ostatecznie, jak sugeruje koniec filmu pokazała swoją prawdziwą twarz i doznała wyzwolenia.

Zgadzam się z tą interpretacją. Czytałam kiedyś, że dzieci molestowane w dzieciństwie
mają później problem z seksualnością na zasadzie odcięcia od niej. Z jednej strony
czują te pragnienia, ale bardziej "w głowie", nie mając kontaktu ze swoją cielesnością,
fizycznością. Stąd te rozbieżności pokrótce.