Sam temat "Pieskiego popołudnia" jest stosunkowo śmieszny, ale niebanalny. Pewien mężczyzna zamierza zdobyć pieniądze na operację zmiany płci swojego męża. Planuje więc napad na bank. Podczas owego wpadnięcia do banku wszystko się komplikuje i napastnicy (jest ich dwóch) zostają w nim "uwięzieni". Biorą zakładników i prowadzą grę z policjantami. Co z tego wyniknie??
"Pieskie popołudnie" to film atrakcyjny ze względu na Al Pacino. Aktor wcielając się w bohatera pokazał jego prawdziwą naturę. Poważna postać z pewną ironią w tle. Pacino doskonale odzwierciedlił to gestykulacją, mimiką, zachowaniem. Poza tym ukazał żywiołowość bohatera. Siłą tego filmu jest również zakończenie historii. Po obejrzeniu filmu współczujemy Sonny'emu...
Obraz był ironiczny także ze względu na takie postaci jak: żona bohatera- gruba, dużo gadająca od rzeczy kobieta; rodzice Sonny'ego no i oczywiście jego mąż. Poza tym pewnych wstawek rodem z komedii można było doszukać się w zachowaniu kilku zakładniczek.
Cała historia miała jednak podłoże kryminalne. Film to swego rodzaju mieszanina. Czasami na poważnie- kryminał, czasami jak w komedii. Efekt jest jak najbardziej pozytywny.