Zgadzam się z tobą w 100%. Film mnie poruszył i zasmucił przez wręcz uderzający realizm.Myślę,że jest wiele kobiet, które identyfikują się z główną bohaterką, niestety wciąż za dużo...

Całe mnóstwo kobiet, cale mnóstwo... w takiej samej lub podobnej sytuacji życiowej.
A jednak - ostatnia scena tej konkretnej opowieści i ten ledwo dostrzegalny (może urojony przeze mnie?) uśmiech na twarzy Iwony każe mi wierzyć, że wszystko będzie dobrze i wszystko się ułoży. Zwłaszcza, że jej facet nie był wcale zły, starał się, po prosu oboje mieli w życiu pod górkę i każdy przeżywał na swój sposób. Ja osobiście nie umiałabym podjąć decyzji o wyjeździe i rozbiciu rodziny. Zbyt duży koszt, zbyt radykalne posunięcie, a nie ma gwarancji żadnej, że warte ryzyka.