Ja też zanudziłam się na śmierć i obejrzałam do końca tylko żeby mieć go już z głowy. FIlm ciągnie się i ciągnie i nie wiadomo co do czego dopasować. Czemu ma służyć ta dawna koleżanka. Zagubiony bohater, który nie wie co się w okół niego dzieje. Fabuła i całość wyjęta z kontekstu. NUDA

A mnie sie podobał (film też ;pp) Bez fajerwerków, można powiedzieć, że film się snuje, ale to chyba nadaje mu specyficznego klimatu. Według mnie wątek z koleżanką miał pokazać, że chłopak powoli staje się gotowy by zaakceptować swoją seksualność (której świadom jest raczej od dawna), jak było powiedziane w filmie kiedyś się w niej podkochiwał - teraz widzimy, że traktuje ją tylko jak koleżankę/przyjaciółkę (pomijając już, że z poprzednimi to też nie było "to"). Ona pomaga mu ostatecznie zrozumieć siebie, a on jej troszcząc się o nią i pomagając w wychodzeniu z depresji. Na koniec wygląda na to, że podjął decyzję z kim chce być, choć oglądający właściwie nie wie jaką. Interpretacja dowolna, choć ja skłaniam się ku temu, że wybrał Seba, a odmalowanie ścian ma pokazać metamorfozę, również w życiu.

Oglądając ten film odnosisz wrażenie że każdy w tym filmie cierpi na depresję. Włącznie ze współlokatorem głównego bohatera. Może dlatego tak ciężko się to ogląda. Zakończenie nie pozostawia złudzeń że takie filmy to kompletna strata czasu. Zero jakichkolwiek refleksji