przepraszam, ale to wszystko o czym piszesz było akurat w filmie wyjaśnione. Czy ty masz problem z czytaniem, bo mam takie wrażenie.

Nie mam problemu z czytaniem. Co dokładnie było wyjaśnione i jak?

To już kwestia indywidualnego odbioru. Ja się w prawie całej rozciągłości przyłączam do odbioru uczuć, odczuć i wrażeń nowhore94 :)

Jak kumpel mnie zapytał co sądzę po seansie, to musiałem mu powiedzieć że się zastanowię, czy ten film mi się właściwie podobał - po dwóch godzinach od obejrzenia powiem w sumie że tak sobie. Film przeciętny, plusem i to dużym muszę przyznać jest rola dzieciaka, a minusem i to wiekszym w mojej opinii jest zmarnowanie roli Macy'iego.... No taki film na 5,5 jak dla mnie.

W przeciwieństwie do Ciebie nie widzę w "Pokoju" nic z kina familijnego - żaden aspekt tego filmu nie przypominał mi niczego, co można by uznać za "rodzinne" podejście do któregokolwiek z tematów przedstawionych w tej produkcji. Nie wiem, skąd Ci się to wzięło. A właściwie wiem - to czysta demagogia obliczona na kontrowersyjną i "publicystyczną" tezę, dzięki której staniesz się zauważony w tłumie bezbarwnych forumowiczów. Cała Twoja opinia trąci - delikatnie rzecz ujmując - tanim koniunkturalizmem. Nie bronie Ci oceniać filmu swoją miarą - uważam jednak, że Twoja opinia jest skrajnie niedojrzała i niesprawiedliwa. Wiem, że chcesz być na fali - dlatego zgaduję (i mówię tu serio), że z tegorocznych nominacji znacznie wyżej cenisz "Big Short" i "Spotlight". Modne, suche i pozbawione pierwiastka twórczego produkcje, o których za kilka lat nikt nie będzie już pamiętał.

No, właściwie to nie wiesz skąd się taka moja opinia wzięła. Uważam, że Twoja opinia jest skrajnie niedojrzała ponieważ nie poruszyła praktycznie w żaden sposób filmu, tylko celowała w spekulacje na temat moich intencji wygłoszenia mojej opinii. Czyli wpisałeś się w poczet tego prawie "najgorszego sortu" adwersarzy internetowych, którym zależy bardziej na zdyskredytowaniu kogoś kto ma odmienną opinię od Twojej, niż na poruszeniu meritum.

Precyzja scenariuszy, zarówno Big Short jak i Spotlight przyćmiewa to co pokazano w Pokoju. Pod każdym względem. Teraz ja się pobawię w psychologa. Chyba wiem na czym polega pierwiastek twórczy, o którym wspomniałeś. Jeśli twórczość nie mieści się w okowach Twojego światopoglądu wówczas z góry zostaje przez Ciebie oceniona jako sucha i modna. Innymi słowy nie możesz zdzierżyć, że film w którym cierpi dziecko i matka może się nie podobać, a film, który atakuje kościół albo rzuca na lewo i prawo ekonomicznym żargonem (nudy) może się podobać.

Twórczość masz w Spotlight i Big Short. Mocno stąpające po ziemi obrazy, wnikliwe na ile to możliwe, trzymające w napięciu. Czy są modne? Pewnie tak, ale tylko chodzą i gadają. Ludzie tego nie lubią. Za to lubią otrzeć łezkę podczas oglądania rzewnego spektaklu jak Pokój . To jest z całą pewnością modne. To jest właśnie koniunkturalny film, a nie moja opinia. Takie miałem odczucia po obejrzeniu Pokoju, a nie mam zupełnie nic przeciwko tego typu dramatom. Tylko uważam, że akurat ten film nie wyszedł najlepiej. Ma świetne niektóre elementy składowe, jak aktorstwo, ale całość jest dla mnie mało wiarygodna. Udźwigniesz ten ciężar?

Udźwignę - masz prawo do własnej opinii, a ja nie mam zamiaru dyskutować o gustach. Nie wiem tylko, skąd się w ludziach wzięło weryfikowanie fabularnego kina miarą wiarygodności. Czy wszystko musi być oparte na suchych faktach i rzeczywistych historiach, które kiedyś się komuś przydarzyły? Nawet jeśli film jest poprowadzony w sposób, który do Ciebie nie przemawia, nie oznacza to, że z obiektywnego punktu widzenia nie zasługuje na słowa aprobaty lub przynajmniej uznania. Jeśli chodzi o Spotlight - wypowiedziałem się tylko na temat scenariusza, który przeczytałem przed i po obejrzeniu filmu. Uważam, że jest to niezła produkcja, ale brakuje jej polotu - nie mówię tutaj o tanim efekciarstwie, ale raczej o czynniku, który odróżnia fabułę od dokumentu. Tekst jest po prostu suchy, a Oscar za najlepszy film roku to już totalne nieporozumienie. Takich filmów powstają setki, a Spotlight niczym szczególnym się nie wyróżnił. Pokój miał w sobie pewną inwencję twórczą młodych i niezbyt doświadczonych twórców kina, za co należy im się wielki szacun. W przeciwieństwie do rozreklamowanych "Spotlightów" musiał walczyć o każdego widza na filmowych festiwalach. Trzeba przyjąć odpowiednią miarę w ocenie i osadzić to wszystko w szerszej perspektywie.

Jeśli poczułeś się urażony moją opinią to chcę Ci powiedzieć, że nie to miałem na celu.

Brak wiarygodności to moim zdaniem tylko jeden z wielu mankamentów "Pokoju" choć właściwie jak się przyjrzeć mojej pierwszej wypowiedzi nie napisałem nic o wiarygodności i szczerze mówiąc wcale nie uważam, aby film nie był wiarygodny. Ciężko to tak na prawdę stwierdzić, bo nie jest to zbyt głębokie kino pod względem psychologicznym. Uważam właśnie, że z obiektywnego punktu widzenia, jak już o nim wspomniałeś, nie ma zupełnie nad czym się zachwycać. Nie napisałem zresztą, że to słaby film, ale przeciętny. Takie tragedie, patologie można poruszać w filmie o wiele lepiej, mocniej, dosadniej, bardziej realistycznie i wnikliwie. No bo gdzie szukać realizmu? Przecież nie w Gwiezdnych Wojnach. Weryfikowanie kina miarą wiarygodności nie jest niewłaściwe, zwłaszcza jeśli chodzi o historie z życia wzięte. Zrozumiałbym Cię gdybyś przyczepił się kogoś kto szuka wiarygodności w GW.

Chyba mamy zupełnie inne priorytety filmowe, bo całkowicie się nie zgadzam. Spotlight to film, któremu ta suchość może jedynie służyć. To prawdziwa historia dziennikarskiego śledztwa o molestowaniu w KK, jeśli trudno go rozróżnić od dokumentu, to tym lepiej. Staje się autentyczny, a scenariusz sam w sobie ma tyle polotu na ile to było możliwe w tego typu produkcji, aby nie popaść w pretensjonalność, aby nie popełnić wiele innych hollywoodzkich grzechów. I Spotlight ich nie popełnia. To rzetelny i precyzyjny film, mnie osobiście bardzo emocjonował, a podczas Pokoju było mi wszystko jedno. Oskar dla najlepszego filmu to świetna decyzja, choć osobiście kibicowałem "The Big Short". Szkoda (właściwie nie szkoda) tylko, że tematyka Spotlight jest bardzo na czasie, który jest modny, bo ciężko stwierdzić czy Akademia znowu nie wpadła w pułapkę konformizmu.

Czasami inwencja twórcza przegrywa z najwyższą klasą rzemiosła, i bardzo dobrze. Wszystko jest ważne, inwencja i rzemiosło. W tym przypadku uważam, że Pokój nie ma startu do Spotlight. Zupełnie inna liga i próżno szukać "setek takich filmów". Podaj chociaż przykłady. Pytam serio, bo jeśli jest naprawdę setki takich filmów, to siadam i do rana oglądam filmy o śledztwach dziennikarskich.

Nigdy nie miałem problemów z szerszą perspektywą. To element, na który bardzo świadomie kładę nacisk gdy chcę ocenić jakiś film. Podobnie staram się, by do głosu nie dochodziły jakieś moje uprzedzenia światopoglądowe, które mogą stać w sprzeczności z tym co jest w filmie, a wiem, że dla niektórych filmowych konsumentów jest to swoistą barierą nie do przejścia. Pokój doceniam na tyle na ile nie wydał mi się pretensjonalny, natomiast Spotlight to jakość sama w sobie. Pomijając scenariusz, zwróć uwagę na aktorstwo. Nikt się nie wyróżnia, ale cała obsada wymiata. To samo w "The Big Short", ale tam dochodzi jeszcze całkiem zgrabnie nakreślone rysy charakterologiczne postaci. Poza tym na prawdę nie wiem w którym elemencie scenariusz Pokoju mógłby konkurować ze Spotlight czy The Big Short. Gdyby zamienić tematykę scenarzysta Spotlight zrobiłby istne studium cierpienia w Pokoju, a scenarzysta Pokoju zrobiłby nudną mamałygę o rozchwianych emocjonalnie pismakach w Spotlight.

Widzę, że usilnie starasz sie zapozowac na filmowego konesera o szerokich horyzontach, a w rzeczywistosci rzucasz tylko swoimi pseudointelektualnymi wywodami, przy których - bądźmy szczerzy - zaśnie nawet najbardziej wprawiony mol książkowy. Nie ma sensu ciagnąć tej dyskusji:-)

Usilne działania i pozerstwo wieją raczej z Twojej strony. Troszkę to smutne, że inteligentny człowiek jak Ty cały czas stara się wdrażać swoje infantylne zaczepki i "słowa klucze" typu "pseudointelektualne" zamiast po prostu coś dać od siebie. Nie zgadzasz się, trudno. Nudzą Cię moje wywody, trudno. Wisi mi to suchym kalafiorem.

Powiedział człowiek, który użył wobec mnie określenia "najgorszy sort adwersarzy internetowych". Zachowaj więcej zdrowego rozsądku i odpowiedniej miary, jeśli chcesz moralizować tych, którzy się z Tobą nie zgadzają. Mimo wszystko pozdrawiam i życzę miłej nocy:)

To określenie jest adekwatne do Twojej retoryki. Pierwszą swoją wypowiedź zacząłeś od przytyku personalnego, bo się ze mną nie zgodziłeś. Następnie wyrażałeś nadzieję, że ów przytyk mnie nie uraził. Teraz znowu brniesz w jakąś infantylną gierkę. Ogarnij się, bo nie wiem czy mam do czynienia z kimś stabilnym czy rozdartym pomiędzy dwoma jaźniami.

Skończyłeś?

A Ty się uspokoiłeś i ustabilizowałeś?

Ale on ma rację,widać że jesteś tutaj z tego gatunku filmwebowiczów co mają siebie za nie wiadomo jakich ambitnych znawców kina xD.Stawiałem na to że pewnie Stalkera oceniałeś na 10/10 bo hipsterzy żeby pokazać jakimi to są znawcami lubią go mieć w swoich ocenach i co widzę? Stalker i inne takie typowe filmy którymi "koneserzy" lubią się otaczać,oczywiście pogarda dla filmów rozrywkowych też obecna no a jakże :D Przełęcz Ocalonych hasełka że standard,standard :D i ocena 5/10 xD nie no znawca rzeczywiście z Ciebie :D.
Zawszę mam śmiech z takich arogancików którzy myślą że pozjadali wszystkie rozumy,tacy internetowi znawcy :D
Może filmwebowi konserzy powinni się zabrać do roboty,dostać się do branży filmowej :D

Zerknij na jego oceny,łatwo można po nich poznać filmwebowych "znawców" ambitnego kina :D.

przeciętny i dla bab

Właśnie wydaje mi się, że ten film "robi" wszystko, by nie być tylko tanią wydmuszką. Szczerze mnie poruszył, ponieważ uważam, że jest to film wielopłaszczyznowy. To nie tylko film o ucieczce z pokoju, ale o dorosłości, o dojrzewaniu. Zauważyłem nawet coś ciekawego, wyniosłem z tego filmu jakąś lekcję- dzieciństwo polega na tym, że gdy posiadasz jakiś problem zawsze możesz się przed nim schować np. do "Pokoju". Dorosłość polega na tym, że zdajesz sobie sprawę, że takiego azylu nie ma, że sam musisz stawić czoła swoim problemom.

Jak dla mnie to tyle. Ale rozumiem, że każdy ma inne zdanie na ten temat. Chciałem się tylko "poszerować" moją opinią.

Z ciekawości uważasz , że Mad Max niesłusznie zebrał swoje nagrody, w kategorii , której zebrał?

Uważam, że Mad Max słusznie zebrał nagrody w kategoriach, w których zebrał. Raz, że nie miał za bardzo konkurencji, a tam gdzie miał to przegrał, a dwa te kategorie są podrzędne, czysto techniczne, nie mające większego wpływu na film jako całość.

Pomysł na film dobry, klimat dobry, ale szczegóły... Złapanie 17-latki na numer z chorym psem? Serio? Dobrze, że nie na hasło "w samochodzie mam cukierki"... Przeszłoby, gdyby dotyczyło 12-14-latki. Dalej, jak można było nie próbować wybić okna, czy jakoś podkopać się? 7 lat na uwięzi i 1 próba wydostania się. Kolejna rzecz: rozumiem, że Duży Nick był w szoku, ale uważam, że to niemożliwe, że nie sprawdziłby, czy dzieciak serio nie żyje. Przy tej kwestii chcę zaznaczyć, jakiego farta miała Joy, że facet przez tyle lat nie zmienił samochodu, Jack miałby spore problemy z wyjścia z dywanu w zwykłym bagażniku. Fartem było też, że samochód nie musiał zatrzymywać się na przejściach czy coś i tak genialnie można było powiązać próby Jacka z wyskakiwaniem ze znakami stop. Potem nie pasowała mi dalsza izolacja chłopca. Wiem, że zarazki i że stosujemy metodę małych kroczków, ale to naprawdę wyglądało, jakby przetrzymywali go niemal non stop w domu u babci zamiast powoli wprowadzać go do "normalnego" świata. Generalnie cały czas miałam wrażenie, że najbardziej ogarniętą osobą w filmie jest 5-latek.

Przez te wszystkie kwestie nie potrafiłam się w pełni skupić na dramacie jaki rozgrywał się na ekranie, czy problemach bohaterów w odnalezieniu się na wolności. Film dostarczył mi dużo emocji, ale uważam, że mógł być nieco bardziej wiarygodny.

@notmi,

przypomnij sobie scenę z milczenia owiec, jak (w sumie średnio istotny spojler)
..
..
..
jak bufalo bill złapał dziewczynę na pomoc w wniesieniu mebla do wana.

Nurtuje mnie od czasu gdy obejrzałem ten film jedna kwestia, dlaczego przez 7 lat nie wybiła tego cholernego okna?

Okno było pancerne. Nie dałaby rady

Z nie takich więzień się uciekało.

"Jego siłą jest ckliwosc i tanie środki na wyciskanie łez"? Ja dałam 9, mimo iż nawet przez sekundę nie byłam wzruszona, więc niekoniecznie jest to jakimś wyznacznikiem. Jet mnóstwo filmów na których zdarza mi się wzruszyc, ale ten do takich nie należy. Z filmów, o mniej więcej podobnej tematyce chociażby film "powrót syna" wzruszył mnie sto razy bardziej, a mimo to oceniłam na 7 bo jest jednak dużo słabszy. Naprawdę, nie wiem gdzie ten jest taki wzruszający jak go opiszesujesz. Rozumiem gdyby to jakaś panienka napisała, ale facet?

Zgadzam się, nie rozumiem tak wysokiej oceny. Film do dobre 5 i tyle. Obejrzeć raz i zapomnieć.

za mało książek w życiu przeczytałem bo tylko oglądam filmy aby ująć myśli w słowa, ale dziękuje że mnie wyręczyłeś,....zmarnowany potencjał, historia ważna ale niema klimatu, dawno się tak nie wynudziłem, aż mnie śmiech ogarnia że ten film zajął 1wsze miejsce za rok 2016 u jednego z bardziej znanych krytyków którego subskrybuje a zazwyczaj się z nim w miare zgadzam, a tu takie rozczarowanie

Oj tak, Artur kinomaniak Pietras również przekonał mnie, żeby obejrzeć ten film, ale również, jak was, seans mnie rozczarował, szczególnie, że jest zasypany pozytywnymi recenzjami, a sam AKP ocenił go na 10/10... Film ma niezłą warstwę psychologiczną, zagrany jest bardzo dobrze, ale ja również się wynudziłem i nie znalazłem w nim niczego fantastycznego.

Mi film się podobał pomysł dobry mimo tego nie był jakiś nadzwyczajny ale nie jest zły, smutne jest to że nie wzruszyłem się ani razu , Oceniłem go na 7 i myślę że jest to dobra ocena .

zgadzam się potencjał zmarnowany. Film średnio-dobry

Naprawdę, niektórzy nie powinni mieć dostępu do neta, żeby nie wypisywać swoich debilizmów. "Łączące kino familijne z olbrzymim dramatem jednostek", "ckliwość i tanie środki na wyciskanie łez"... to przerażające jak twój mózg jest malutki...

Przerażające jest to jak ludzie nie potrafią z godnością przyjąć do wiadomości czyjejś odmiennej opinii. To co napisałeś brzmi jedynie jak twoja opinia, w dodatku chamska, bazująca wyłącznie na ataku ad personam, w żenujący i daremny sposób próbująca mi ubliżyć, a co najgorsze całkowicie oderwana od treści filmu, nie wspominając już o całkowitym braku argumentacji. Po co to robisz? Jaki jest w tym cel?

tylko czego kobieta nie była zdolna by uciec razem z dzieckiem od porywacza tylko męczyła się z nim przez 7 lat?

Wszystko mnie wkurza w Twoim wpisie. Ostatni akapit osiąga apogeum. Nie miałabym nic do tego, gdyby była to wypowiedź uczciwa i subiektywna. Np.- Nie podobało mi się. Nie mam dzieci. Nie wczułem się w sytuację. Ale Ty tu wysmarowałeś pseudo intelektualny wywód, aspirujący do obiektywnej recenzji. Nie miałeś też chyba okazji ckliwego filmu oglądać...
Tego typu kino jest od tego, by wywoływać emocje. Od tego czy robi to skutecznie zależy jego jakość. A ten film emocjonalnie miażdży. Jest też świetną obserwacją małego chłopca. Wszystko się zgadza od rozmontowywania autka, przez teksty po relację z matką. Porównywanie tego do kiczowatej telenoweli, to jak porównać Zenka Martyniuka do Wojciecha Młynarskiego.

dla mnie mizerny film, dla mas, nudny i nierealistyczny, gośc nie sprawdził dywanu, serio. Totalna błazenada scenariuszowa, ktora kladzie dalszą fabule. Dziecko gra dobrze, bri poprawnie, ale zachowania bohaterow sa nedzne i oderwane, z psychologa w ostatecznosci, wola dom w miescie rozwiedzionych dziadkow, aha. Zegnaja sie z szopą, to nic ze w traumie. Dziecko w lepszym mentalu niz dorosla baba, uodporniona na psychola przez 7 lat w szopie codziennie go widząca, aha. I dziecko sprawnie funkcjonujące w swiecie... ktory widzi pierwszy raz na oczy, ok wzglednie sprawnie. Totalna zenada i nudy, wahalem sie czy nie przewijac, taka padaka, ze nie wiem czy sobie nie zanizac ocen.