Jako wielka fanka kina skandynawskiego z niecierpliwością czekałam żeby obejrzeć ten film,
tym bardziej, że opinie zarówno krytyków jak i widzów były pozytywne. Ale niestety
rozczarowałam się. Już początek bardzo mnie zdenerwował, a mianowicie rozmowa pana
psychologa(?!) z dziewczynką. Trwająca 2 minuty rozmowa, rozpoczynająca się nie od zwykłej
pogadanki, próby poznania dziecka tylko przejście do sedna sprawy metodą zadawania pytań
sugerujących odpowiedź. Mało tego! Został zastosowany tak prosty mechanizm, że pięcioletnie
dziecko go rozszyfrowało. "Widziałaś narządy tego Pana?"-"Nie. Mogę iść się bawić?"- "Jeszcze
nie, musimy porozmawiać. Widziałaś....-II-?" - "(hmmmm jak powiedziałam, że nie to nie
mogłam pojść się bawić, to może powiem, że widziałam?)".

Następnie dzieje się coś nieprawdopodobnego. Zostaje wezwana policja, wszyscy zostają
powiadomieni, zgłaszają się rodzice innych dzieci, bo te mają nocne koszmary(!!!!!!!!!).
Natomiast nie zjawia się żaden psycholog, aby potwierdzić przypuszczenia, dziewczynka nie
trafia pod żadną opiekę psychologa. Podczas następnych rozmów kłamstwo na pewno by
wyszło na jaw.
Dziewczynka sama przyznaje się do kłamstwa (z resztą nie pierwszy raz),a matka jej wmawia,
że na pewno nie pamięta tych strasznych wydarzeń, nie konsultując tego, w ogóle co to ma
być?! Poza tym jak nie pamięta? Przecież 2 dni wcześniej opowiadała wszystko ze
szczegółami. Przypominam, że nie mówimy o dotykaniu, tylko jednorazowym pokazaniu
dziecku/ lub ujrzeniu przez dziecko penisa we wzwodzie.

To, że ludność miasteczka zachowuje się tak a nie inaczej to jest prawdopodobne, bo ludzie
mają tendencję do wydawania wyroków i wyolbrzymiania jak tylko padnie jedno oskarżenie.
Pobicie na środku sklepu? Przesada.
Kumple. Wszyscy natychmiast się odwracają. Nie chodzi mi, że się odsunęli, bo to i może jest
prawdopodobne. Ale tego człowieka w ogóle nikt nie chciał wysłuchać, miałam ochotę rzucić
czymś w telewizor , no czy przyjaciele tak się zachowują, że coś usłyszą i nie pozwolą nawet
wytłumaczyć tylko od razu walą po ryju? Wiem, że sprawa była delikatna i w Skandynawii
wariują na punkcie bezpieczeństwa dziecka, ale to już był absurd. "Dzieci nie kłamią" Aha, to
Dania nie jest innym krajem, tylko inną planetą.

Braciszek naszej domniemanej ofiary oczywiście nie skojarzył tego, że z kolega pokazywali
małej zdjęcia penisa we wzwodzie używając przy tym tych samych słów, co dziewczynka
opisując narządy Lucasa. Prawdopodobnie też wyparł to z pamięci. Masakra.

No i końcówka. Tutaj już miałam ochotę wyrzucić telewizor przez okno. Facet doznał tylu
upokorzeń, nawet po uniewinnieniu. Zamordowali mu psa, nikt nie chciał z nim gadać, nikt mu
nie wierzył, został pobity.Co robi? Jedzie z tymi ludźmi na polowanie! Uśmiecha się, ściska im
ręce- no czy pan scenarzysta sobie przepraszam jaja robi? Kto, kto chce normalnie,
szczęśliwie żyć zostałby w tym miejscu? Kto chciałby oglądać codziennie te mordy żyjąc w
strachu i napięciu?

Gdyby scenariusz został dopracowany film mógłby być naprawdę dobry. Szkoda.