Postać Lucasa odegrana genialnie.Wrażliwy,dobrze dogadujący się z dziećmi,wzorowy ojciec.Kto by pomyślał,że zdoła to wszystko przetrzymać.Od rozpoczęcia całej sprawy miałam wrażenie,ze zaraz palnie sobie w łeb albo się powiesi,szczególnie podczas sceny w łazience,w Wigilię,gdzie szykuje się do wyjścia na mszę.Runął mu przecież cały świat,no może nie cały,bo jeden przyjaciel pozostał,ale i tak było ciężko.Ostatnia,bardzo wymowna scena nie daje tak cukierkowego poczucia ulgi jakim zwodził nas reżyser w ostatnich minutach filmu.Ogólnie scena,w której wszyscy starzy znajomi witają go serdecznie,a on w towarzystwie ukochanej i syna zmierza na uroczystość wydawała mi się tak fantastyczna,iż miałam wrażenie,że zaraz zobaczy swojego pieska i okaże się to snem albo przedśmiertną wizją po próbie samobójczej.A,i czy tylko mi brakowało takiego jednoznacznego,głośnego sprzeciwu ze strony Lucasa,że on tego nie zrobił,że jest niewinny? Niestety od razu pogodził się z tym(?),nie próbował tłumaczyć się,co było dziwne.