Bardzo mi tego brakowało.... ostatnią tak poprawną, niemal idealną wizją wampira był obraz Wywiadu z wampirem, choć i tu kogoś mogła irytować jego dramat i emocjonalność. Oczywiście 30 dni nocy też nie było złe, jednak wg mnie już za bardzo 'amerykańskie', a Miasteczko Salem oceniałem bardziej jako ekranizację, więc słabo. W Postrachu nocy mamy wszystko to co najlepsze - prawdziwego wampira. Nie chodzi za dnia, nie jest niepoprawnym romantykiem rodem ze Zmierzchu, a jego ulubioną przekąską jest świeża kobieca krew. I to mi się podobało! Fabuła też niczego sobie, a co najlepsze - świetna trójka głównych bohaterów, Farrell ma niemałą konkurencję, duet Davida Tennant z Antoemn Yelchin był prześwietny. Nie będę zdradzał więcej, po prostu trzeba to obejrzeć. Polecam zarówno sympatykom wampiryzmu, jak i tych, którzy liczą na dobry thriller z czarną komedią.
Uwaga, małe spoilery!! To co jeszcze mi się podobało, to przedstawienie wampira jako rodzaj klątwy, którą łamie się przez zabicie wampira-stwórcę - nawiązanie do wilkołaka było także w innej scenie, oraz to, że każde ugryzienie powoduje przeobrażenie, już nie mówiąc o przemianie w bardziej krwiożerczą bestię. Wiem, że to bardziej remake filmu z 1985r., ale bardzo przypominał mi fabułę z Miasteczka Salem - nastolatek sam naprzeciw nowemu sąsiadowi, któremu oczywiście nikt nie wierzy, do tego jego znajoma, a narzeczona innego porwana i przemieniona przez wampira, to bardzo dużo niż tylko nawiązania. :)