Sofia Coppola, znana z subtelnych narracji i głębokich studiów psychologicznych, tym razem podejmuje się opowieści o jednej z najbardziej fascynujących kobiet związanych z ikoną muzyki – Priscilli Presley. "Priscilla" to nie tylko retrospekcja lat 60. i 70. XX wieku, ale również melancholijna podróż przez życie kobiety, która zatańczyła na tle błyszczących świateł i cieni rock'n'rollowej gwiazdy.

Film otwiera się w 1959 roku, kiedy 14-letnia Priscilla Beaulieu, mieszka z rodziną w Bad Nauheim w Niemczech, gdzie jej ojciec służy w armii USA. Na przyjęciu na bazie wojskowej Priscilla spotyka 24-letniego króla rock'n'rolla, Elvisa Presleya, który zapisuje się do wojska w szczytowym momencie swojej kariery. Choć ich związek zaczyna się od niezobowiązujących randek, szybko rozwija się w coś więcej, mimo obaw rodziców związanych z różnicą wieku i sławą Elvisa.

Coppola mistrzowsko ukazuje dynamikę między Priscillą a Elvisem, uwypuklając jej uczucia, niepewności i fascynację mężczyzną, który stał się ikoną popkultury. Cailee Spaeny w roli Priscilli i Jacob Elordi jako Elvis zdają się wtapiać w swoje postacie, przynosząc widzom subtelne, a zarazem intensywne uczucia, jakie towarzyszyły temu związku.

Fabuła skupia się na przemianach Priscilli – od młodej dziewczyny zakochanej w idolu po silną kobietę, która musi zmierzyć się z ciężarem bycia żoną jednej z największych gwiazd. Historia ta jest zarówno pełna uroku, jak i bolesna, odsłaniając prywatne zakamarki życia, które były utajnione przed światem.

Niezwykła jest też praca kostiumografów, którzy doskonale oddają styl lat 60. i 70., przenosząc widzów do epoki, gdzie kształtowała się kultura pop. Również ścieżka dźwiękowa, oparta na przebojach Elvisa, doskonale współgra z narracją, dodając jej niezapomnianego klimatu.

Jednak film nie unika trudnych tematów. Skomplikowany związek Priscilli i Elvisa, pełen zdrad, kontroli i trudnych decyzji, jest ukazany bez upiększeń. To poruszająca opowieść o cenach związanych z byciem częścią ikonicznego świata show-biznesu.

Coppola nie unika także odwołań do społecznego kontekstu tamtych lat, w tym presji związanego z byciem żoną tak sławnej postaci jak Elvis Presley. Priscilla, chociaż fascynująca, jest również pokazana jako kobieta zmagająca się z samotnością, izolacją i brakiem prywatności.

Film nie stroni od ukazania mrocznych stron Elvisa, zarówno te związane z uzależnieniem, jak i jego trudnym charakterem. Jest to podejście odważne, które nie idealizuje postaci, ale zamiast tego skupia się na ich ludzkiej naturze.

Mimo wszystkich tych zalet, film ma swoje mankamenty. Tempo narracji w niektórych momentach może wydawać się zbyt ospałe, a niektóre wątki są rozwijane zbyt pobieżnie. Priscilla, choć ukazana w pełnym świetle, nie zawsze dostaje wystarczająco miejsca, aby widzowie mogli naprawdę poznać jej wnętrze.

Podsumowując, "Priscilla" to film, który angażuje i porusza, oferując zarówno wspaniałe wrażenia wizualne, jak i głęboką psychologiczną eksplorację postaci. Sofia Coppola stworzyła dzieło, które stawia pytania o cenę sławy i cenę bycia sobą. Mimo pewnych niedociągnięć, "Priscilla" zasługuje na uwagę jako film, który nie tylko przybliża historię ikony muzyki, ale również rzuca światło na kobiecą siłę wobec wyzwań życia. Oceniam ten film na 7/10 – to poruszająca podróż, która warto przeżyć na wielkim ekranie.