Blaski i cienie życia na Jamajce- po części do dziś takiej samej.
Film przeplata radość ze smutkiem, są i sceny brutalne, humorystyczne, powieje też i grozą. Trzyma w napięciu, najwyżej parę razy zwalnia tempo.
Mnie napawa pozytywną energią, dodaje otuchy, daje nadzieję.
Słuchacze reggae znajdą w filmie ulubionych wykonawców, takich jak Bob Marley i The Wailers, Toots and the Maytals, Lee Perry. Rastafarianie szczególnie docenią.
Mimo, że mi film podobał się bardzo, i na pewno do niego będę wracał- ma prawo się nie spodobać.
Obejrzeć warto, choćby dla samej muzyki i zarejestrowanych realiów życia ludzi ówczesnej Jamajki. I dlatego, że film ten został zadedykowany pamięci Boba Marleya, krótko po jego śmierci.