Jeżeli zamierzacie zabrać dziecko do kina weźcie pod uwagę kilka aspektów:
1. Obejrzyjcie trailer. Jeżeli nie macie na to czasu lub zwyczajnie nie odkryliście jeszcze
youtube.com proponuje przestudiować ulotkę w kinie lub plakat.

2. Z reguły o tym na co się wybieramy decydują nasze dzieci, które słyszały o filmie od
koleżanek. Można zasięgnąć rady rodziców - zaangażowani w życie przedszkolne lub
szkolne dziecka opiekunowie z pewnością jakiś znają.

3. Dajcie sobie spokój z ciągnięciem do kina dzieci do lat 5. Oczywiście to fantastyczna
przygoda i ciekawe doświadczenie dla malucha. Filmy pobudzają wyobraźnie i
wspaniale rozbudowują słownictwo jednakże mając brzdąca poniżej 6 roku życia należy
bardzo uważnie wybierać mu bajki, zwracać uwagę na producenta (Disney stawia na
produkcje z morałem, które często są zbyt ciężkie, Pixar serwuję dużo wrażeń
estetycznych i wartą akcje - europejskie animacje są na niskim poziomie).

Zrezygnowałabym z zabierania do kina dzieci wrażliwe i głęboko odczuwające przygody
na ekranie - co łatwo zaobserwować w domu przed telewizorem. Multipleksy średnio
przykładają się do zachowania standardów chociażby w kwestii nagłośnienia (często
jest na normalnym poziomie) i przestrzegania ograniczeń wiekowych (skoro zapłacono
za bilet reszta obsługi nie interesuje). Odpowiedni moment trzeba po prostu wyczuć.

Na koniec zwrócę uwagę tym, którzy na "Romanie Barbarzyńcy" byli z dziećmi i się ciężko
zbulwersowani. Otóż, należało po prostu wyjść z kina w trakcie seansu w pierwszym
momencie kiedy odczuliście dyskomfort dziecka lub własny. Wiem, że jest to bolesne z
uwagi na koszty, ale skoro już daliście się nabrać twórcom a nie zamierzacie
zafundować traumy pociechom innej opcji nie ma. Moje 7-letnie córki same
zadecydowały, że wychodzimy zanim zdążyliśmy z mężem połapać się co jest grane.
Niesforni duńczycy oferują bowiem jazdę bez trzymanki.