Film przedstawia opowieść o Warszawie nieodbudowanej, czyli o zabytkowych elementach miasta, które zostały celowo zniszczone i świadomie nieodbudowane przez dwa totalitaryzmy: socjalizm i komunizm. To szeroki obraz miasta, pokazany z perspektywy serca, siedziby władzy, centrum kulturalnego i edukacyjnego. To miejsce wyjątkowe, krzyżujące drogi i losy ludzkie, to sekret kultu stolicy, złożony ekosystem miasta, metropolia, która powstała z gruzów i która nie została jeszcze do końca dobudowana, biorąc pod uwagę wielokrotne, nieudane inicjatywy odbudowy jej serca - Pałacu Saskiego. Odbudowa Warszawy przedstawiona jako akt uspołecznienia mieszkańców i nacisk na fakt, że bez ludzi miasto nie powstanie, bez mieszkańców byłoby tylko makietą.