Cały film zasadniczo jest spójny z oryginalna produkcja w 1967 roku, jednak niestety wszystko upada w ostatnich scenach z pociągu... dlaczego z Pawlakiem jedzie TEŚCIOWA a nie jego matka? Przecież w Samych Swoich matka jedzie z nimi i mowi; "Jak my się z Kacprem odnajdziem". Na grobie po pogrzebie też jest nazwisko Pawlak. A tutaj matka Pawlaka na Syberii a z nimi jedzie matka Mani. Druga sprawa to koń. W nowym filmie jedzie z nimi ukochany OGIER Faraon. A przecież w Samych swoich Pawlak miał klacz, która koniecznie chciał zaźrebić i wysłał Witie w świat by szukał ogiera, chociaż "u Kargula za płotem ogier jak marzenie". Trzecia sprawa to czas kiedy jadą. W Samych swoich zboże było dojrzałe a tutaj jest zielone. Ale to i tak najmniejszy błąd przy tych wyżej wymienionych... dodać jeszcze można bezsens ukazania pierwszej wielkiej miłości jako żony Kargula. Tutaj do samego końca było widać jak o niej ciepło myśli i trochę żałuję że jej nie wybrał, a w późniejszych częściach żona Kargula jest mu absolutnie obca i wroga, w momentach gdy się kłócą. Mogło by się też obejść bez tych na siłę wciskanych wątków ukraińskich. Po za tym wyżej opisanym nie ma się do czego przyczepić.