Załóżmy, że słynnej trylogii Chęcińskiego nigdy nie nakręcono, wtedy film należy ocenić jako niezły. Mocne 6.5, ale jako film obyczajowy, a może i dramat, ale na pewno nie jako komedię, bo nie ma tam praktycznie nic śmiesznego. W kontekście trylogii Chęcińskiego film oceniam jako słaby. W scenariuszu nic się nie klei. Gdy ma się w pamięci rewelacyjne scenariusze wszystkich trzech części, doskonałe dialogi i grę aktorską Kowalskiego i Hańczy, to co można powiedzieć o grze aktorów w tym filmie? Co można powiedzieć o pracy reżysera, scenarzysty? Akcent wyuczony, sztuczny, powtarzanie kultowych tekstów, ale jednak wymuszone, nienaturalne. Aktorzy z pewnością robili co mogli, by jakoś to się kleiło, ale się nie klei. Potwierdza się, że mniej więcej od ćwierć wieku nie potrafimy nakręcić dobrej komedii. Nie wiem skąd się to bierze? Dlaczego śmieszą nas stare komedie i stare skecze kabaretowe, a te nowe komedie nas nie śmieszą i są słabe? Może podpowiecie skąd to się bierze? Skąd ta obecna bylejakość?