Po kilku(nastu) sezonach komedii gangsterskich i dolujacych filmow filozoficzno-zyciowych, zaczalem juz watpic w polskie kino. Ten film to balsam na umeczona dusze, ktory pojawil sie wtedy, kiedy zaczynal juz byc niezbedny. Tak zrecznej roboty po polskim rezyserze i scenarzyscie w jednej osobie (do tego Slesicki, kto by pomyslal!) sie nie spodziewalem, takiego aktorstwa po coraz niedbalej robionych filmach nie oczekiwalem. Do tego wszystkie te szczegoly, na ktore przecietny widz nie zwraca uwagi - montaz, zdjecia, muzyka - tutaj tez sa pieknie, fachowo dopracowane.
Niektorych mierzi, ze film nie jest smiertelnie powaznym traktatem o zyciu i swiecie. Ze nie jest jakis enigmatyczno-zawoalowany. A ja nie rozumiem, dlaczego madrej historii o mentalnosci swiata wspolczesnego (reality shows) nie mozna przedstawic w atrakcyjnej, kryminalnej postaci. A juz szczegolnie przykre sa pretensje o niski poziom niektorych zartow. Osoby, ktore to mowia, naprawde powinny dostac w nagrode godzinny seans dowcipow w wydaniu Frytki, Gulczasa i innych tego wymiaru gwiazd. Moze wtedy zrozumialyby dowcip.
Szkoda, ze film tak pojechano. Pewnie przez to zachod go nie zobaczy. A szkoda. Bo moze tam zostalby bardziej zrozumiany.