Myślę, że pewna monotonia która panowała w ich życiu, pokazana zresztą bardzo wyraźnie i dobitnie w filmie.Wszystkie czynności dnia codziennego powtarzane do znudzenia.Nie wykluczona również w pewnym sensie depresja rodziców której podłoża nie znamy.Film ten świetnie ukazuje to, że pieniądze , wysoki status społeczny i standard życia , szczęścia nie przynoszą wbrew obiegowej opinii.Prawdziwe szczęścieto miłość i radość nie poparta jakimiś konkretnymi czynnikami, wynikająca z naszej natury i usposobienia.Do szczęścia nie są potrzebne ani wielkie pieniądze ani dobra materialne, wystarczy niekiedy spełniać się w życiu aby poczuć się szczęśliwym. Wydaje mi się , że właśnie tego wszystkiego zabrakło bohaterom tego filmu.Stan ten pogłębiał się z roku na rok aż doprowadził do tragedii, oczywiście wyłączamy z tego córkę bo była zbyt młoda aby doświadczyć tego wszystkiego, natomiast wychowywana była widocznie w taki sposób, że jej zobojętnienie było na tyle duże , że nie oponowała co do decyzji rodziców.
Tak ja to widzę....:)

Trudno mówić o zobojętnieniu w odniesieniu do tak młodej osoby. Ale jeżeli już się uprzeć... moim zdaniem ona obojętna nie była- była 'nie dotrzegana' przez rodziców, ale nie godziła się z tym- starała się zwrócić na siebie uwagę udając ślepą. Jakieś tam uczucia, takie jak np odrzucenie musiały więc w niej być.

Ten film pokazuje, że żyć się po prostu może nie chcieć. Tak jak wspomniałeś ich nie zabiło jakieś wielkie zdarzenie, które wprowadziło ich w depresje, ich zabiła rutyna i monotonność, dla niektórych takie życie jest po prostu nic nie warte i żałosne. Stąd decyzja o wyjeździe na "Siódmy kontynent.".

spoileruj gościu...