Wszelkie dokumenty poruszające temat Korei Północnej pokazują jej najmroczniejszą stronę,.
Tutaj jest trochę inaczej, bo co prawda film nie dotyczy bezpośrednio Korei Płn, ale ludzi z niej pochodzących. Reżyser towarzyszy grupie ludzi, starszych mężczyzn, którzy są północnokoreańskimi szpiegami uwolnionymi z więzień po latach. Ludzie ci w południowi
koreańskich więzieniach spędzili po 20.30, a nawet i 40 lat. Wiodą skromne, nawet można powiedzieć, że biedne życie, nie umieją się do końca odnaleźć w panującej tam rzeczywistości i
marzą o repatriacji. Droga do tego nie jest łatwa, wrze polityczna dyskusja, mijają lata, i mimo,
że na początku repatriacja wydawała się nie możliwa, to w końcu udaje się.
Można by się zastanawiać czy po powrocie do Korei Płn faktycznie wiodą tam tak dostatni żywot
jak to pokazał północ, ale tego już się raczej nie dowiemy.
Film jest całkiem ciekawy, pokazuje, że ci "potworni szpiedzy z północy" to tacy sami ludzie jak
inni, teraz już tylko schorowani dziadkowie, którzy nie marzą o niczym innym, jak o powrocie do
domu, do swoich rodzin, do swojego kraju. Jednak trochę przesadzono z długością (2 h 30
min). Uważam, że temat ten spokojne można było wyczerpać w półtorej godziny, a tak to film jest
wręcz niemożliwy do obejrzenia za jednym podejściem (ja obejrzałam w 3 ratach). Twórca miał
bardzo dużo materiału filmowego i chyba nie potrafił wybrać co musi być na ekranie, a co można
sobie odpuścić...