Otóż to. Całość była taka sobie, szczególnie irytowały te niebieskie retrospekcje :/ Z samym opowiadaniem Poego nie miało to wiele wspólnego, ale w sumie trudno się dziwić, choć robiło wrażenie- zbyt rozbudowane ono nie było...
Za to samo wahadło i końcowa scena z Elizabeth spoglądającą zza krat...brrr....aż ciarki przeszły....