Film nie bez powodu porównywany do "Fahrenheita 9.11" (choć powinno być raczej odwrotnie; "Super Size Me" jest lepszy). Oba nad suchy (nieciekawy?) obiektywizm stawiają atrakcyjną formę i obrazową treść. Podejście do tematu jest bardzo jednostronne, ale - o ile Moorowi można było jeszcze zarzucać cele polityczne - poddane się sugestii autora tego filmu nikomu na złe nie wyjdzie. Widz bardziej czujny dostrzeże zaś sprytne manipulowanie faktami, prawdopodobne wyreżyserowanie niektórych scen - ale ja przynajmniej nie miałem o to pretensji. Film jest podany ze sporym przymrużeniem oka, choć traktuje o kwestii jak najbardziej poważnej. Jest też zrealizowany bardzo fachowo, z dobrze wyważonym rozłożeniem czasu między merituum sprawy a elementy rozluźniające. Widać, że Morgan nie traktował sprawy lekką ręką. Wnioski z projekcji nie są może specjalnie
odkrywcze, ale ukazane w takim nie innym świetle wielu zapewne dadzą do myślenia (dały już dyrekcji McDonald'sa, która podejmując odpowiednie kroki w konsekwencji projekcji filmu przyznała się do części zarzutów Morgana). Niektórych jeszcze bardziej utwierdzą w swojej nienawiści do fast-foodowych koncernów, innych wyleczą z uwielbienia. Jeszcze innym - jak mi - dostarczą dwugodzinnej dawki rzetelnego kina, która gdzieś w pamięci pozostaje. Obiawienia nie doznałem, ale rozgoryczenia również nie. Polecam.

I jedna uwaga na koniec. Nauczony wcześniejszymi doświadczeniami zaznaczam, że wszystko powyżej to tylko i wyłącznie moja opinia - nie próbuję robić z tego żadnego absolutu czy prawdy objawionej.