film
Szalony Piotruś
Pierrot le Fou
1965
1h 50m
Para kochanków, Marianne i Ferdynand zwany Piotrusiem, udaje się w szaloną podróż po południowej Francji.
Ranking ról
Ferdinand (nazywany - ku swojemu niezadowoleniu - Pierrotem) to mężczyzna wyraźnie znudzony swoim życiem i towarzystwem z jakim przychodzi mu spędzać czas. Pewnej nocy po kulturalnej imprezce z tzw. wyższych sfer spotyka Marianne - dziewczynę, którą miał okazję poznać prawie 5 lat wcześniej, jednak ich znajomości nie można nazwać inaczej
Informacje o filmie Szalony Piotruś
premiera
na podstawie
Lionel White (powieść) (niewymieniony w czołówce)
studio
Dino de Laurentiis Cinematografica (koprodukcja) / Films Georges de Beauregard / Rome Paris Films / więcej
tytuł oryg.
Pierrot le Fou
inne tytuły
Crazy Pete Międzynarodowy
Pierrot Goes Wild Międzynarodowy
Pierrot le Fou Wielka Brytania
Pierrot le Fou USA
więcej
Pierrot Goes Wild Międzynarodowy
Pierrot le Fou Wielka Brytania
Pierrot le Fou USA
więcej
Rolę Marianne Renoir pierwotnie proponowano Sylvie Vartan, jednakże aktorka odrzuciła tę ofertę. Rozczarowany Jean-Luc Godard zaprosił zatem do współpracy Annę Karinę.
Pierrota początkowo miał zagrać Michel Piccoli, jednak Jean-Luc Godard ostatecznie zdecydował się powierzyć tę rolę Jean-Paulowi Belmondo.
Zdjęcia do filmu zrealizowano w Gonfaron, Hyères, Issy-les-Moulineaux, Noves, Paryżu, Tulonie, Tremblay-en-France i na Île de Porquerolles oraz w studio w Saint-Maurice (Francja).
miałem ochotę powtarzać coś podobnego, jak Karina w jednej ze scen: "Co by tutaj robić? Nie wiem, co mam robić? Co by tutaj robić? Nie wiem, co mam robić?" Bo wiało nudą i potworną pretensjonalnością, choć według reżysera to pewnie miał być podmuch wolności i szaleństwa...
Klasyka, o której mam teraz pełne prawo...
"Może i życie jest smutne, ale jest piękne" - tako rzecze Piotruś. I w sumie ma rację.
ocenił(a) film na 8Film dla jednych cudny, dla innych ciężkostrawny - dla mnie i taki i taki. Paradoks? Może. Ale to jest tak: treść niejasna, zagmatwana i w sumie nijaka. takie pierdu śmierdu o wszystkim i o niczym w dialogach + bełkotliwy sensacyjny idiotyzm w głównej warstwie fabularnej. Nowo falowa wersja "Bonnie i Clyde" bym rzekł,...
więcejale mam wrażenie że później film był naprawde źle napisany. Nie rozumiem dlaczego niektórzy mówią, że to najlepszy film Godarda (wg. mnie Do utraty tchu bije to wręcz na głowe)
- do czego prowadzą, film pokazuje stopniowo: kradzieże, dewastacja mienia, popadnięcie w towarzystwo kryminalistów, morderstwo a na koniec głupia śmierć. Przyczyny to zupełny nihilizm bohaterów; ona użala się nad sobą że ma krótką linię szczęścia, on nie widzi niczego tylko jej atrakcyjne biodra (piosenka). Niby jest...
więcej
O ile się nie mylę jest to sztandarowe dzieło zarówno dla Godarda, jak i dla całej francuskiej nowej fali. Jest to za to na pewno pierwszy film Godarda i pierwszy reprezentant owej francuskiej nowej fali jaki miałem okazję widzieć. I dzięki niemu zamierzam wlasnie rozejrzeć się bardziej - i po twórczości Godarda i po...
więcej
