Szczerze powiedziawszy wiedząc, że jest to dokumentalna biografia podeszłam do tego filmu z przekonaniem, że dość szybko mnie znudzi. Jednak od pierwszych kadrów przeżyłam bardzo pozytywne zaskoczenie....montaż, sposób narracji, tło muzyczne.....dawno już żaden film nie wprawił mnie w taki trans. Przedstawione fragmenty archiwalnych nagrań z domowej kamery przypominały mi bardziej pozlepiane fragmenty snów, mniej lub bardziej rzeczywistych. Lekko psychodeliczny, dokumentalizujący w sposób hipnotyczny, bardzo osobisty obraz nie był dla mnie wstrząsający( to zaleta, nie przepadam za powtarzanym w tak wielu filmach schematem cierpiętniczym), ale interesujący od początku do końca. Nie miałam dotąd przyjemności oglądać tak, moim zdaniem, doskonale zmontowanego dokumentu.