Moim zdaniem on się nie pogodził z samotnością ale zrozumiał, że samotność jest immanentym stanem człowieka. Scenę "rozstania" zrozumiałam tak, że każde z nich odeszło do swoich marzeń i wyobrażeń "raju". Bycie razem to kompromis a on nie miał na to ochoty (ona chciała żeby słońce nie zachodziło a on się tym słońcem zabawiał jak demiurg...). Socjopata? Okaleczony? A może każdy z nas?
Podoba mi się sporo otwartych i odważnych pytań i brak jednoznacznej odpowiedzi, na przykład - skąd osadzenie akcji w starym kościele, dlaczego on ślepo zaufał jakiemuś enigmatycznemu telefonowi, czemu stracił chęć do normalnego funkcjonowania w nienormalnym świecie, no i do licha po co komu ta teoria zero równa się sto procent???? Nawiązania do religii oczywiste (przepyszne umieszczenie kamery w miejscu głowy ukrzyżowanego Chrystusa...) ale co z nich wynika???
Tak czy inaczej - film po byku. Bardzo mi brakowało jakiegoś intrygującego obrazu, chociaż to nie to samo co niektóre "Andersony..."