na długo przed Karpmanem. Henry Potter jest katem, mieszkańcy miasteczka ofiarami, a George Bailey ich wybawcą (ratownikiem). Postać głównego bohatera jest znakomicie rozpisana psychologicznie, bo ratownik podświadomie czuje się ofiarą istniejącego układu, a w krytycznym momencie sam wchodzi w rolę kata. Ze zdziwieniem czytam opinie, że Bailey jest prostym człowiekiem zadowolonym ze swojego zwyczajnego życia, kiedy jest dokładnie na odwrót. Przecież od wczesnej młodości miał wielkie ambicje, których nie udało mu się spełnić i jest głęboko sfrustrowany tym, że utknął w znienawidzonej dziurze w nierozwojowej, niskopłatnej pracy. Jasną stroną jego życia jest niewątpliwie szczęśliwe małżeństwo, ale źle się czuje z tym, że nie potrafi zapewnić rodzinie lepszych warunków materialnych. Szacun dla twórców filmu i autora pierwowzoru literackiego za "świąteczną bajeczkę", którą można długo rozkminiać na różnych poziomach.