Film

Umberto D.

1952
1 godz. 31 min.
7,7 3 729
ocen
7,7 10 1 3729
4 948
chce zobaczyć
7,9 12
ocen krytyków
Starszy pan i jego pies próbują przeżyć z rządowej emerytury w Rzymie lat pięćdziesiątych. Więcej Mniej
Umberto D. zobacz gdzie obejrzeć online

reżyseria

scenariusz

gatunek

produkcja

premiera

Jussi
Film zdobył nagrodę Jussi oraz 2 nominacje
Sprawdź wszystkie nagrody

Umberto Domenico Ferrari (Carlo Battisti) jest emerytowanym urzędnikiem państwowym. Z powodu dewaluującej się państwowej emerytury ma duży problem z zapłaceniem czynszu za wynajem pokoju. Właścicielka mieszkania (Lina Gennari) próbuje to wykorzystać i pozbyć się go. Umberto stara się na różne sposoby zdobyć pieniądze potrzebne na spłatęUmberto Domenico Ferrari (Carlo Battisti) jest emerytowanym urzędnikiem państwowym. Z powodu dewaluującej się państwowej emerytury ma duży problem z zapłaceniem czynszu za wynajem pokoju. Właścicielka mieszkania (Lina Gennari) próbuje to wykorzystać i pozbyć się go. Umberto stara się na różne sposoby zdobyć pieniądze potrzebne na spłatę długów. Jedynymi przyjaciółmi staruszka są ciężarna służąca (Maria-Pia Casilio) i piesek Flick.

na podstawie
Cesare Zavattini (materiały do scenariusza, historia)
studio
Amato Film / Produzione Films Vittorio De Sica / Rizzoli Film
inne tytuły
Film kręcono w studio Cinecittà w Rzymie (Włochy).
W filmie nie gra żaden profesjonalny aktor, nawet główny bohater odtwarzany jest przez "naturszczyka".
Znalazł się na liście stu najlepszych filmów w historii kina, zorganizowanej przez magazyn Time w 2005 roku.
Trzęsienia ziemi, strzelaniny, wojny sycylijskich rodzin mafijnych – tego w tym filmie na próżno szukać. „Umberto D.” jest bowiem obrazem zrealizowanym w konwencji włoskiego neorealizmu – a zatem filmem minimalistycznym w formie, pozbawionym chwytów nastawionych na przyciągnięcie widza. Publiczność ma ująć prosta, nieco nowelowa fabuła, w której... więcej
Włosi potrafią tworzyć filmy z niesamowitą czułością i poczuciem smaku. Z powodzeniem również godzą historię zwykłego, szarego człowieka z historią swojego kraju. Film Vittorio De Siki nie jest tutaj wyjątkiem. To obraz tragiczny z którego można jednak wyciągnąć optymizm i życiową naukę. To także fascynujący obraz Rzymu zaledwie kilka lat po wojnie, miasta targanego niepokojami i pogłębiającymi się różnicami społecznymi. Za scenariusz odpowiada Cesare Zavattini – czołowy ideolog neorealizmu włoskiego.  więcej