Naprawdę płakałeś? Nie wierzę. Czy ja nie mam uczuć w takim razie? Kompletnie nie rozumiem tego zachwytu i komentarzy pełnych zadumy.

Tak naprawdę płakałem. Nie wiem czy zrozumiałaś/zrozumiałeś o który fragment mi chodziło. Chodziło mi o fragment kiedy leci nagranie Siwca, które zarejestrował kilka dni przed śmiercią. Wzruszyło mnie to, ale w sumie nie dlatego, że uważam go za jakiś swój autorytet czy, że uważam iż prezentuje niesamowicie wartościową postawę. W moim wzruszeniu nie ma jakiejkolwiek zadumy, zachwytu czy analizy jego postawy czy słuszności decyzji. W moim wzruszeniu jest czyste współczucie Współczucie nie w tym sensie, że mi go szkoda, ale dlatego, że czuję ten autentyzm w jego głosie i w jakiś sposób słuchając tego mam wrażenie, że czuję to co on, to że ideał, to w co uwierzyłeś staje się tak ważne, że nie pozwala ci to żyć.

Autentyczne ciary podczas słuchania.

Ryszarda Siwca mało kto zna, to przypadkowa zbieżność ale każdy słyszał o Natalii Siwiec...i to jest powód do płaczu

Ironiczne, że kilkadziesiąt lat potem, w tym samym miejscu ludzie, inną osobę o nazwisku Siwiec zaczęli rozpoznawać z głupoty...

Niestety romantyzm, nie wyszedł naszemu narodowi na dobre