Cztery lata po oscarowym "Hurt locker", Kathryn Bigelow powraca na Bliski Wschód po to, by upupić bin Ladena. Rzecz podobno mocno poparta faktami, co mi akurat cięzko określić. Jestem jednak w stanie uwierzyć, że polowanie na największego terrorystę w dziejach (tak się go chyba określa?) to była raczej żmudna, nieciekawa robota, nie żadne kino akcji w egzotycznych dekoracjach. Bo w "Zero Dark Thirty" emocji zbyt wiele nie ma. W paru scenach pojawia się pewne napięcie, ale to wszystko.
Również z główną bohaterką nie udało mi się jakoś nawiązać "połączenia" - abstrahując od kwestii gry Chastain, jest to po prostu nieciekawa postać, w przypadku której zaniedbano rys psychologiczny i kwestię jej rozwoju w toku akcji. Przemiana, owszem, następuje, szkoda tylko, że jej nie widać. Oczywiście ciężko dbac o takie niuanse, jednocześnie zajmując się tematem "nadrzędnym", jakim jest pościg za Osamą. Tak czy inaczej, "Zero Dark Thirty" nie porywa, choć obiektywnie rzecz biorąc należy go uznać za porządnie zrealizowany thriller szpiegowski. Może rzecz w tym, że nie trafia do mnie beznamiętny ton historii, dzięki któremu osiąga ona powab (?) tworu paradokumentalnego. Problem tkwić może również w czym innym: czy nie za wcześnie nieco, aby w rzetelny i wyczerpujący sposób opowiedzieć o tych, co by nie mówić, świeżych wydarzeniach?