Był tam drugi raz, więc zdobył jako takie zaufanie i mogli go nie przeszukać, poza tym taką strzykawkę wkładasz między poślady i by nie znaleźli. Kobieta powinna umrzeć, ale była już wcześniej wyczerpana, więc rzeźnika mogło nie zdziwić, że zmarła sama z siebie.

podobało mi się, że główny bohater znalazł sposób, by to zakończyć; może film nie jakichś wysokich lotów, ale duży plus za końcówkę

Film ciekawy. Jednak jak już o wątpliwościach to dla mnie najbardziej wątpliwy był fakt że główny bohater nie zginął (swoją drogą zakończenie w którym umiera mogło by być lepsze) , nie wiem niestety jak to jest z trucizną ryby fugu jednak skoro to tak potężna trucizna, to sama styczność z trucizną w buzi czy zjedzenie a następnie wymioty, było by raczej śmiertelne w skutkach.

Zawsze ten rzeźnik mogl miec cos wspolnego z udupieniem wszystkich.
Swiadczyc o tym mogly sceny koncowe, w ktorych prawdopodobne dreczyly go wyrzuty sumienia :)
Ale to tylko moje spojrzenie.

Szkoda, że już minął rok od rozpoczęcia dyskusji, ale dopiero teraz natknąłem się na ten film. Odpowiem więc bardziej dla przyszłych ciekawskich.

Neurotoksyny nie działają w sposób klasyczny, tj na przykład niszcząc jakiś organ, doprowadzając do niewydolności na przykład wątrobę. Toksyna o jakiej mówimy w tym przypadku po prostu mówiąc w skrócie paraliżuje mięśnie formalnie nie zabijając nikogo. Pies jest pogrzebany w tym, że kiedy sparaliżujemy na przykład cały układ oddechowy człowiek z pełną świadomością (przypomnę, nie wpływa na mózg) czuje jak mimo braku kontroli nad ciałem powoli i boleśnie umiera.

Stąd jedząc potrawę z tą toksyną, paraliżujemy usta, jeśli wypluwamy wszystko, trucizna nie przedostaje się do naszych witalnych rejonów ciała. Pozostali "goście" zjedli jednak wszystko i po pewnym okresie potrzebnym na trawienie wprowadzili nasz związek do krwiobiegu, a ten rozprowadził go po całym ciele doprowadzając do śmierci.