Wes Anderson powraca! Tym razem stawia on na animację poklatkową.

Osadzona w Japonii historia chłopca podróżującego w celu odnalazienia swojego zaginionego psa.

Według mnie obsada jest wyśmienita. Znani na całym świecie aktorzy, którzy podkładali głosy psom (Cranston, Norton, Goldblum, Murray, Swinton, Johanson I nie tylko) wypadli bardzo dobrze. Świetnie wczuli się w swoje postacie, ale też aktorzy podkładający głos niektórym bohaterom ludzkim (Gerwig, McDormand) również pokazali klasę. Też Ci aktorzy pochodzenia japońskiego dali sobie znakomicie radę.

Ogólnie, w dzisiejszych czasach animacje poklatkowe nie są już takie sławne jak dawniej. Teraz króluje z animacjami Disney I Pixar. Jednakże miło było powrócić do takiego rodzaju formatu. Ostatnią jaką do tej pory animacją poklatkową, którą oglądałem był ,,Fantastyczny Pan Lis" również Andersona. Był znakomity, również jak ten który dzisiaj miałem szansę widzieć na dużym ekranie.

Sam scenariusz był niezły, ale najbardziej podobało mi się brak wyświetlania polskich napisów tych dialogów, które wypowiadali japońscy aktorzy, lecz tłumaczenie ich za pomocą aktorów amerykańskiego lub brytyjskiego pochodzenia poprzez (jak zostało w filmie ukazane) telewizję, sprzęty tłumaczące na różne języki. Oczywiście na samym początku filmu zostaliśmy o tym poinformowani, co też było bardzo dobrym pomysłem.

Cała fabuła była nieźle skompowana. Bardzo mi się podobał zamysł reżysera, aby stworzyć coś nietypowego I oryginalnego, ale zarazem współczesnego, który zachęci do oglądania każdego. Jednak to nie jest film dla małych dzieci. Zawiera on głębokie przemyślenia.

Film oceniam na 9/10. Rewelacyjny, z głębszymi refleksjami, które zostaną długo u pamięci widza. Również każdy będzie do tego filmu wielokrotnie wracał.