Wiesz, nie spodziewałam się zaskakujących przewrotów akcji, ale faktycznie wspomnień gejszy. Opowieść, która nigdy nikomu nie powinna być opowiedziana, tak? Czyli jednak coś niesamowitego. Widz powinien czuć prawie tak mocno jak postać otaczającą ją niesprawiedliwość i trudności. Bardziej było mi smutno, gdy Mufasa ginął miażdżony przez antylopy niż jak porwana prawie że z domu dziewczynka dowiaduje się, że już nigdy w życiu nie zobaczy siostry, że jej mama już nie żyje, że... dużo by opowiadać.

No, czegoś brakuje.