Czytając wieści dotyczące produkcji "Zakazane królestwo", miało się wszelkie powody ku temu by myśleć, iż główną zaletą filmu będzie obecność dwójki jednych z najlepszych magików sztuk walki Hollywoodu - Jackiego Chana i Jeta Li. Zapowiedzi zwiastowały bowiem historię obsadzoną w czasach feudalnej Japonii (a la "Hero"), do tego utrzymaną w patetycznym tonie. Czy obecność dwójki w/w aktorów rzeczywiście okazała się być jedynie wabikiem mającym na celu przyciągnięcie widowni do kin?

Oczywiście angaż obu wspomnianych Panów do filmu jest jego niezaprzeczalnym plusem, niemniej "Zakazane królestwo" broni się innymi atutami. Pierwszym zaskoczeniem podczas seansu jest ciężar gatunkowy opowieści. Twórcy postanowili stworzyć sympatyczną baśń, porzuciwszy przyciężkawą i patetyczną momentami konwencję produkcji typu "Hero" czy "Dom latających sztyletów" na rzecz sporej ilości elementów humorystycznych, podlanych przygodowym sosem. Historia przedstawiona w produkcji Minkoffa (reżyser) stanowi swoisty misz-masz pomysłów zaczerpniętych garściami z "Bohatera ostatniej akcji" (główny bohater wkracza w inny wymiar, czerpiąc naukę z przeżytej przygody), wspomnianego wcześniej "Hero" (Jet Li :D) bądź "Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka" (wszelakie pojedynki, klimat ówczesnej Japonii), jak również i "Karate/Kung Fu Kida" (trening młodziana, Jackie Chan ;D). Mimo iż fabuła nie ma prawa zaskoczyć niczym szczególnym, opowiastka snuta w tle robi pozytywne wrażenie w swej naiwnej prostocie.

Jak jednak wypada długo oczekiwane starcie Chana i Li w "Zakazanym królestwie"? Zarówno Jackie, jak i Jet dwoją się i troją by dać z siebie wszystko, jednakowoż widać po nich upływ czasu. Co prawda nie wszystkie pojedynki oparte są na 5 metrowych wyskokach w górę, użyciu linek i innych cudów techniki, niemniej czystej, pozbawionej sztuczek "mord(k)oklepki" jest tu jak na lekarstwo. Chociaż Chan powtarza po części swoją rolę z wiekowego "Pijanego mistrza" (takim bowiem stylem się posługuje), to akrobacje przezeń wyczyniane nie dorównują jego popisowym wyczynom z czasów świetności. Inna sprawa, iż Jackie nadal trzyma się świetnie, za co należą mu się oklaski. Li zaś na ekranie wypada równie ciekawie, lecz dramat pojawia się w scenach gdzie trzeba coś zagrać - Jet w roli chichrającego Małpiego Króla udowadnia, iż z uśmiechem mu zdecydowanie NIE do twarzy. Czy to kwestia plastyczności (tudzież jej braku) jego twarzy, czy samych umiejętności aktorskich, pojęcia nie mam. Pewne jest tylko, że gdy Li zaczyna się głupkowato uśmiechać, wywołuje u widza lekkie zażenowanie. Całe szczęście, że scen z Małpim Królem jest niewiele, także można przymknąć na to oko.

Jak już wspomniałem, lwia część pojedynków oparta jest na schemacie znanym z "Hero" (i innych filmów tego typu), co niekoniecznie każdemu musi się podobać. Tygrysie susy i nienaturalne skoki cuchną sztucznością na kilometr. Plus należy jednak przyznać za szybki i CZYTELNY montaż (a z tym drugim gro produkcji ma ostatnio problem) oraz interesującą choreografię walk.
Twórcy ścieżki dźwiękowej trzeba oddać to, iż stworzył podkład idealnie wkomponowujący się stylistyką w klimaty feudalnej Japonii. Muzyka została świetnie zgrana z wizualnymi aspektami widowiska, subtelnie podkreślając odpowiednie momenty filmu.

Mimo prostej fabuły i lekkości całej opowiastki, film "Zakazane królestwo" ogląda się naprawdę przyjemnie. Efektowne (choć mocno naciągane) pojedynki, szczypta humoru i oczywiście obecność dwóch legend staroszkolnego kina kopanego stanowią solidne fundamenty opisywanej produkcji. Oczywiście nie każdemu przypadnie do gustu swoista familijność produkcji, dla takich osób jednak pozostały utrzymane w poważnej konwencji inne filmu tego typu.

W telegraficznym skrócie: Chan i Li piorą się (i innych) po twarzach w baśniowej konwencji; fabularnie schematycznie, pojedynkowo fantastycznie.

Ogółem: 7+/10 (naprawdę pozytywne zaskoczenie).