Psychodela a la Kafka ze szczyptą gogolowskiego sarkazmu – rewelka!!!

To nie film jest tak trudny do zrozumienia a proza, na której jest oparty. Cały ten oniryzm to kunszt daremnego, lecz pełnego konieczności świata Kafki. Nigdy nie dowiem się jak to jest oglądać go nie doświadczywszy sytuacji kafkowskiej - tzn. bez pryzmatu znajomości tekstu. Czy naprawdę bez tego jest tak absurdalny?
Podejście twórców do filmu: pełne głębokiego zrozumienia dla osobliwej twórczości Franza (K.). Bardzo "kafkaesk".

W 100% zgadzam się z przedmówcą, a od siebie jeszcze dodam, że jak ktoś lubi takie oniryczne klimaty, to polecam "Sanatorium pod Klepsydrą" Hasa (nie muszę chyba wyjaśniać?) i "Mulholland Drive" Lyncha - reżysera, który nazwał Kafkę swym artystycznym bratem.

a ja mam mieszane uczucia. z jednej strony zgadzam sie ogladanie filmow bez przeczytania ksiazki (jezeli na jej podstawie powstal) jest dla mnie calkowicie niezrozumiale.
z drugiej - wielokrotnie kiedy ogladalam jakis film, po przeczytaniu(dobrej lub genialnej ksiazki) bardzo sie zawiodłam (duzo scen dla mnie istotnych wycietych, i mnostwo innych brakow) jak w przypadku np Jeziora bodeńskiego.

za chwile biore sie za Zamek. Mam nadzieje ze Bałabanov - ktory jet jedym z moich ulubionych rezyserów- nie zepul dzieła kafki.

Z tego co pamiętam to książka jest niedokończona i zakończenie tego filmu jest tylko i wyłącznie wytworem scenarzysty/reżysera, co nie zmienia faktu, że całość powala, tak jak książka.