... było coraz gorzej.
Po scenach początkowych ostrzyłem sobie apetyt na solidny thriller w stylu Hitchcocka, bo wszystko ku temu zmierzało. Zupełnie niewinna, porządna cudzoziemka rzucona w wir podstępnej intrygi w innym kraju, tuż po przyjeździe.
Jednak po scenach aresztowania, kiedy bohaterka nie może udowodnić swojej tożsamości i jest nieustannie mylona ze sprawczynią morderstw, straciłem wiarę w ten film. Dlaczego?
Otóż mamy tutaj elementarne niedopatrzenie scenariusza. Dlaczego aresztowana przez francuską policję bohaterka nie dzwoni do Kanady, by tamtejsza policja przesłała próbki DNA jej matki w celu porównania z jej kodem? Gdyby tak się stało - do wszystkich perypetii po prostu by nie doszło, a śledztwo w miarę szybko zostałoby zamknięte. Zamiast tego, scenariusz każe matce bohaterki zachować się piramidalnie wręcz niewiarygodnie: starsza kobieta w ciemności, z bronią w ręku, wkracza do kanadyjskiego mieszkania córki. Dlaczego matka bohaterki nie zawiadamia po prostu policji? Dlaczego wchodzi do mieszkania swojej córki tak, jakby była winowajczynią jakiegoś przestępstwa? Za to podstawowe przeoczenie scenariusza dałem filmowi 4 gwiazdki, bo jednak napięcia temu obrazowi odmówić nie można.
Ponadto - zupełnie niewiarygodne jest zachowanie bohaterki w trakcie trwającej przez lwią część filmu ucieczki przed policją. Filigranowa projektantka mody nagle przeistacza się w rasowego komandosa, który z ekwilibrystyczną sprawnością pokonuje przeszkody terenowe, posługuje się bronią, walczy, unika osaczenia, wymyka się z zasadzek.
Zapowiadało się świetnie, atoli - film okazał się być rozczarowaniem. A szkoda ...