Nie jest to film tak genialny jak "Teksańska Masakra..." i wiele mu do tego brakuje. Tobe Hooper ponownie pokazuje kilka elementów, z których słynie jego najbardziej popularne dzieło. Jest bardzo mroczna i ponura (chyba jeszcze bardziej niż w "Teksańskiej...") atmosfera, czuć grozę na każdym kroku. Już przy pierwszym spotkaniu widza z Juddem, ten wie, że ma do czynienia z szalonym mordercą. Jego kreacja stoi na jak najbardziej dobrym poziomie. Jest odpowiednio dziwaczny, chory i odrażający a jego schizofreniczne, podejrzane zachowania budzą u widza niepokój. Również w tym filmie obejrzymy dobre (choć nie aż tak) sceny mordów przy użyciu różnych narzędzi... napięcie budowane jest w dobry sposób. Ponadto czuć klaustrofobiczną atmosferę. Tym razem miejscem akcji jest mały domek na odludziu obok którego gospodarz hoduje... krokodyla (to również smakowity dla fana horroru wątek). To tam dzieje się akcja niemal przez całość filmu. W pewnym punkcie niestety zaczyna to nudzić i staje się monotonne a to przez sporą ilość przestojów. Film jest tajemniczy i widz spodziewa się, że w końcu dowie się czegoś więcej kiedy zakończenie (na domiar złego - szczęśliwe) to zwykła, niczym nie zaskakująca walka z mordercą o przetrwanie. Próżno szukać też dobrej gry aktorskiej czy niepokojącej ścieżki dźwiękowej. Prawda jest taka, że Hooper wytworzył świetne pole dla swojego popisu (dodać jeszcze warto wszechobecną mgłę, bagniste i przesiąknięte brudem lokacje), ale sama akcja nie sprosta już oczekiwaniom. Wieje nudą a reżyser nie jest w stanie już tak przetrzymać widza jak w słynnej "masakrze" w Teksasie... Moja ocena: 5/10.