Ja jako widz, i z pewnością wielu innych (co dało się wyczytać z tego forum), nastawialiśmy się na mroczny thriller, który będzie nam plątał, mącił i mieszał w głowie.
No i przez cały seans oczekiwałem kopiącego twistera fabularnego jak w "Szóstym zmyśle" albo "Podziemnym kręgu", tyle tylko że aż za bardzo przewidywalnego (cały czas obstawiałem, że to będzie kopia filmu Finchera, po prostu dokładnie te same zabiegi, lecz podane aż za bardzo na talerzu). A tym czasem finał pokazuje nam, że cały film zwodził i niesamowicie ściemniał, bo okazało się, że "Zostań" nigdy nie miał być dreszczowcem z szokującym zakończeniem. To miała być próba przedstawienia tego, co dzieje się z człowiekiem, który leży na łonie śmierci: co myśli w takiej chwili, jak postrzega rzeczywistość, jak interpretuje wszystko to, co go otacza. Tak, cały film jest snem, a raczej półsnem bohatera.

I właśnie ta imaginacja bohatera (Henry'ego) została pokazana fantastycznie. Te przeplatanki świata realnego z jego wyimaginowanym (m. in. dziecko z balonem, zdanie "Czy on umrze"), to jak raz śni o tym, że jest Henry'm a raz że jest Samem, jak raz wydaje mu się, że jego rodzice żyją, a w innym momencie wie, że nie, a wszystko doprawione świetną stroną techniczną (zwłaszcza wyjątkowo imponuje montaż oraz zdjęcia).

Co prawda nie jest to film, po którym długo nie podniesiemy się z kolan, czy też będziemy przez kilkanaście dni myśleć o nim, ale moja ocena to 7,5/10 a może nawet 8/10.