Kieślowski miał magię, że potrafił wyżyłować z aktorów mega kunszt i serio znając jego powierzchowność z wielu wywiadów nie mam pojęcia jak to robił. Podobnie się miała sprawa z Marią Pakulnis, której nie uważam za jakąś szczególnie utalentowaną aktorkę a która w Dekalogu pokazała świetny kunszt. Adriannę Biedrzyńską pogubiły lata 90te ze swoim kinem zachłystującym się pseudokapitalizmem tamtego czasu. Uczestniczyła w wielu marnych filmidłach tamtego czasu pod publiczkę i pod zysk, które finalnie ani nie wygenerowały ani zysku ani aplauzu publiczności. Wydaje mi się też, że po części zgubił Adriannę Biedrzyńską tandetne gwiazdorstwo tamtego czasu. Była autentycznie seksbombą lat 90tych i rozdrabniała się na marne imprezki pozujące na korporacyjne kampanie reklamowe. W życiu prywatnym też ten duch lat 90tych się ujawnił (wdała się w związek z hochsztaplerem). To niestety popsuło karierę i życie pyrwatne bardzo utalentowanej aktorki, dodatkowo obdarzonej wspaniałym głosem. Adriannę Biedrzyńską zgubiło chyba też niezbyt duże obycie z kulturą teatralną oraz literaturą, wolała przyjąć styl gwiazdorski a z perspektywy czasu gwiazdorstwo w Polsce w latach 90tych to była parodia aktorstwa. Dziś na twarzy aktorki widać zmęczenie i melancholię, z jej talentu mogła wyrosnąć międzynarodowa kariera. Mam nadzieję, że gwiazda pani Adrianny jeszcze raz rozbłyśnie.