Wiele wskazuje na to, że Andrzej Munk, w chwili swej tragicznej śmierci, nie osiągnąwszy nawet czterdziestki, znajdował sie wciąż w początkowej fazie artystycznej drogi, która wydawała się przed nim otwarta, ale której przebycie nie było mu pisane. Rozmaite projekty, które przed śmiercią inicjował, porzucał, wracał do nich ponownie, każą przypuszczać, ze oczekiwał zmiany. Stale szukał nowej problematyki i nowych sposobów jej ujęcia...

więcej:
Tadeusz Lubelski, Sześć wcieleń Andrzeja Munka, w: "Kino", 9/2001, s. 5-8