Ann MillerI

Ann Miller kiedy była małym dzieckiem pobierała lekcje tańca, dzięki czemu wcześnie zaczęła występować w klubach. Wówczas została zauważona przez odpowiednie osoby z wytwórni RKO. Problemem był jednak jej wiek, bo miała dopiero 14 lat. Umowę mogła zawrzeć pod warunkiem, że okaże metrykę urodzenia. Pokazała fałszywą, a wytwórnia podpisała z nią kontrakt na siedem lat. Potem posypały się role m.in. w "Obcym wstęp wzbroniony", nagrodzonym Oscarem dla najlepszego filmu "Cieszmy się życiem", "Panika w hotelu" czy "Too Many Girls". W 1939 roku zaczęła występować na Broadway'u w sztuce "George White's Scandals". Była ona wielkim hitem i nie schodziła z afisza przez dwa lata. W 1941 roku powróciła do RKO, ale wytwórnia Columbia znowu ją sobie "pożyczyła" do ról w dwóch produkcjach wojennych: "True to the Army" oraz "Reveille with Beverly". Jednak na tym się nie skończyło. W ciągu sześciu kolejnych lat Miller nakręciła dla Columbii dwanaście filmów. W owym czasie wyszła po raz pierwszy za mąż i przestała grać. Małżeństwo trwało jednak tylko dwa lata i Ann powróciła do aktorstwa. Wówczas kilka ról powierzyło jej studio MGM. Zagrała tam w produkcjach: "Parada wielkanocna", "Na przepustce" i "Pocałuj mnie, Kasiu". Kiedy przestała grać w filmach, postanowiła spróbować swych sił w telewizji. W tym czasie wyszła za mąż dwukrotnie, ale te związki również nie były udane. W latach 1969-1970 znów pojawiła się na Broadway'u w sztuce "Mamell", która była wielkim hitem. Z kolei w latach 1979-1982 odniosła sukces, grając w sztuce "Sugar Babies". W latach 80. i 90. występowała w programach telewizyjnych. Zdobyła wiele wyróżnień i nominacji, m.in. Nagrodę im. George'a M. Cohena i Nagrodę Sarah Siddons za rolę w "Sugar Babies" (w 1984 roku), nominację do Nagrody im. Laurence'a Oliviera (w 1989 roku, również za "Sugar Babies") czy Dance Awards of America dla najlepszej tancerki. W 1992 roku została uhonorowana Life Time Achievement Award przez Uniwersytet Północnej Kalifornii. Otrzymała również nagrody za swą działalność charytatywną i społeczną. Napisała kilka książek - autobiografię "Miller's Highlife", "Tapping Into the Force" oraz publikacje archeologiczne. Informacje czerpała ze swych podróży po całym świecie. Po zakończeniu kariery zamieszkała w Beverly Hills, wraz ze swymi dwoma psami Angelem i Koko. Zmarła na raka płuc w wieku 81 lat. 

Johnnie Lucille Ann Collier urodziła się 12 kwietnia 1923 roku w Nacogdoches (Teksas, USA). Jej ojciec, John Alfred Collier, był znanym prawnikiem. Zajmował się m.in. sprawą słynnych przestępców Clyde’a Barrowa i Bonnie Parker, a także Baby Face’a Nelsona. Ojciec bardzo pragnął mieć syna, dlatego nadał córce typowo męskie imię, Johnnie. Ann wyrosła jednak na wspaniałą kobietę. Była świetną tancerką, dysponującą talentem i urodą, które nie zostały należycie wykorzystane w filmach, a doceniono je dopiero na Broadway'u. Ann trafiła do RKO, mając zaledwie 13 lat. Miała za sobą lekcje tańca, które początkowo brała po to, by walczyć z krzywicą. Oszukała wytwórnię, mówiąc, że liczy sobie 18 lat. Jednym z jej pierwszych filmów był "Obcym wstęp wzbroniony" z Ginger Rogers, Adolphe Menjou, Katharine Hepburn i Andreą Leeds, gdzie wcieliła się w postać Annie. Jej kolejne role to Essie Carmichael w "Cieszmy się życiem", Nadine Hale w "Paradzie wielkanocnej" (z Judy Garland i Fredem Astairem), Claire Huddesen w "Na przepustce" (z Frankiem Sinatrą i Genem Kellym), Sunshine Jackson w "Karnawale w Teksasie", Bubbles Cassidy w "Cienkim lodzie", czy Bianca w "Pocałuj mnie, Kasiu" (scena, gdzie Ann tańczy do piosenki "Too Darn Hot" przeszła do historii kina). Po obrazie "Płeć przeciwna" kariera filmowa Ann zaczęła chylić się ku upadkowi. Miller postanowiła wycofać się z przemysłu filmowego i zaczęła grywać w telewizji i na Broadway'u. Tam doceniono talent aktorki i angażowano ją do takich przedstawień jak "Sugar Babies" i "Mamell". Oba okazały się hitami. Ann, choć była mistrzynią stepowania (stepowała około 500 razy na minutę), nigdy nie występowała w filmach na pierwszym planie. Jedną z jej ostatnich ról była Coco w "Mulholland Drive" z Naomi Watts. Prywatnie artystka trzykrotnie wychodziła za mąż i doczekała się jednego dziecka z Reesem Millnerem, swoim pierwszym małżonkiem. Ann Miller zmarła na raka płuc w Los Angeles, mając 80 lat.