Claude Miller I

Od 1962 roku kształcił się w IDHEC (Institut des hautes études cinématographiques - prestiżowa wyższa szkoła filmowa, założona w 1943 i działająca od 1998 jako l'École nationale supérieure des métiers de l'image et du son). Następnie odbył służbę wojskową pracując w obsłudze kinematograficznej sił zbrojnych. Od 1965 roku uczył się zawodu jako asystent wielkich francuskich reżyserów, m.in. Marcela Carné ("Trzy pokoje na Manhattanie") czy Jacquesa Demy ("Panienki z Rochefort"). Był ponadto kierownikiem produkcji wszystkich filmów François Truffauta w latach 1968-1975 (za wyjątkiem "Nocy amerykańskiej").

W 1967 roku zrealizował swój pierwszy film krótkometrażowy - "Juliet dans Paris" z Juliet Berto, humorystyczną historyjkę o wampirze. Jego drugi krótki metraż "La question ordinaire" poruszający tematykę tortur przez kilka miesięcy zakazany był przez cenzurę, natomiast trzeci - "Camille ou la comédie catastrophique" - wyszydzający armię obraz, dozwolony był tylko dla widzów pełnoletnich.

W 1976 roku spróbował swoich sił w filmie długometrażowym - zrealizował "La meilleure façon de marcher", a potem "Powiedz, że ją kocham". Na pierwszy sukces kasowy i pochwały krytyki czekać musiał jednak do roku 1981, kiedy to jego "Przesłuchanie w noc sylwestrową" zgarnęło cztery Cezary (w tym dla najlepszego scenariusza).

Z biegiem lat jego filmy stawały się coraz bardziej oczekiwanymi przez publiczność i krytykę. Najważniejsze obrazy to "Śmiertelny wyścig", "Złośnica", "Mała złodziejka" oraz "Betty Fisher i inne historie". W 2002 roku zrealizował film "Mała Lili" z Ludivine Sagnier - dramat, który otrzymał w 2003 roku nominację do Złotej Palmy w Cannes. Reżyser zmarł na raka płuc 4 kwietnia 2012 roku