Muszę przyznać że choć jestem młody bo urodziłem się w 2005 roku, to mając okazję obejrzeć całkowicie przypadkiem film Gladiator z 1992 roku - który w moim przekonaniu jest swego rodzajem pięknym przejawem sztuki, która odzwierciedlała niegdyś wielkie dobre oblicze kinematografii - zauważyłem potencjał i talent Jamesa Marshalla. Choć niektórzy uważają moje pokolenie i mojego rocznika za ,,zbłądzone'' to wśród nas są i tacy miłośnicy tego co niektórzy moi młodzi koledzy i koleżanki potrafią nazwać ,,czymś starym'', ,,nie modny'' i to wbrew wszelakiej logice. Chociaż kino 20 wieku nie było okraszone taką warstwą wizualną w postaci CGI, budującą dynamiczną i pełną wybuchów akcją - z drobnymi wyjątkami - to potrafiło skupić uwagę odbiorcy. Wciągnąć go w nawet nie rozbudowaną na olbrzymią skalę fabułę. Stworzyć ciężką do opisania więź z postaciami - nie czyniąc z nich chodzących ideałów -co było dość zjawiskiem wyjątkowym. Te filmy wręcz wraz z napisami wywołują uczucie pożądania nie kolejnej część, a całych serii. Też nie zrozumcie mnie źle, cenię dzisiejsze liczne produkcje. Mają wiele zalet. Wywołują podobny pokarm dla umysłu, ale nie są w stanie odtworzyć tego jak działały starsze produkcję dla widza. To powoduje że dostrzegam dlaczego sposób w jakim dziś działa kinematografia, może nie podchodzić starszym widzom. Jednak wracając. Wraz z obejrzeniem Gladiatora z 1992 roku postanowiłem poznać dalszy przebieg kariery aktora grającego głównego bohatera - Jamesa. Ku mojemu zaskoczeniu, okazało się że jego filmografia jest nad wyraz pusta. Z początku myślałem że to braki w konkretnych źródła, ale gdy się zacząłem zagłębiać rzeczywiście się okazało że rola Tommy'ego Riley była jego ostatnim znaczącym występem na wielkim ekranie. To jak się potoczyła historia Jamesa jest absurdem. Aktor który wraz z rozwojem dziś by mógł stać się gwiazdą z Hollywood. Niestety, dziś po wszystkim. Choć kto wie, aktorzy o lata starsi, dziś grają główne role w zacnych seriach filmowych i telewizyjnych - no można powiedzieć że streamingowych.