Ja lubię i cenię bardzo Krystynę Jandę. Jej lekki uśmiech z dostrzegalnym grymasem, czasem nieco ironiczny. Libię bunt w jej tembrze głosu i takie przekonujące bardzo jego brzmienie. Czasem przesadny gest, czyniony z rozmysłem. Jej prośba w głosie, by jej wysłuchać, kiedy chce tę intencję przekazać w roli, jest wręcz mistrzowsko wyemanowanym lamentem. Ja się tym wręcz w jej grze upajam niesamowicie. Jest to jednak wielka osobowość. Jej energia jest wręcz nuklearna. Kiedy o coś w kreowanej przez nią roli pyta,odczuwa się to w jej głosie, a oczy domagają się kategorycznie odpowiedzi. Pani Krystyna potrafiłaby stworzyć Hamleta w typowo damskiej kreacji i makijażu i przekonałaby widza, że oto przed jego oczyma stoi rozgoryczony i pełny rozpaczy duński książę. Jak i mogłaby w męskim przebraniu zagrać Julię i każdy by ją odebrał jako zakochaną nieszczęśliwie dziewczynę w zwiewnym kobiecym odzieniu. Ona tak doskonale potrafi przelać swój niebywały potencjał na odbiorcę. Oto czemu Pani Krystyna jest niesamowitą wręcz aktorką