Urodzony 24.04.1927 w Fondi. Zmarł 23.061996.; włoski operator filmowy. Jego brat Giuseppe De Santos wprowadził go do zawodu po studiach w Centro Sperimentale jako asystenta operatora w filmie „Nie ma pokoju pod oliwkami” (1950) Od 1960 był stałym kamerzystą najwybitniejszego wówczas włoskiego operatora G.Di Venanzo (m.in. przy filmach M. Antonioniego, F. Felliniego i F. Rosiego), debiutując formalnie jako współoperator „Chwili prawdy” (1964), gdzie kręcił partie z areny walki byków i przejmując po jego śmierci zdjęcia filmu „Jak pszczoły do miodu” (J.L. Mankiewicz ,1967). Po raz pierwszy błysnął oprawą ekranowej baśni „Był sobie raz” (1967) F. Rosiego i współpracował z nim przy wszystkich następnych jego filmach. Aż do „Rozejmu” w 1996 (m.in. zdobywając Dawida Donatella i Srebrną Taśmę za impresyjną fotografię „Trzech braci”,1981). Stale współpracował też od 1969 z Muchino Viscontim(Zmierzch bogów,1969; Śmierć w Wenecji,1971, Srebrna Taśma i BAFTA; Portret rodzinny we wnętrzu,1974; Niewinne,1976) i R. Bressonem (Lancelot,1974; Prawdopodobnie diabeł,1977; Pieniądz,1983). Oscara przyniosły mu zdjęcia do „Romea i Julii” (1968) F. Zeffirellego, imponujące żywą kolorystyką renesansową. Współpracował ponadto z J. Loseyem (Zabójstwo Trockiego,1972) E. Scolą (Szczególny dzień, 1976), G. Montaldo (miniserial Marco Polo, 1982, nominacja do Emmy) i M. Ferrerim (Harlem, 1985).