Franz Waxman 

Franz Waxman to niezwykły twórca. Urodził się na Śląsku, studia odbył jednak w stolicy Saksonii - Dreźnie, które kontynuowałw Berlinie. Już w roku 1930 rozpoczął wspólpracę z filmem. Jego debiutem było zorkiestrowanie klasycznej już partytury Fredericka Hollandera do filmu "Błękitny anioł" słynnego z udziału Marleny Dietrich. W tych czsach głównie żył z muzykowania w restauracjach berlińskich. Debiutował jako kompozytor w filmie Fritza Langa "Liliom" (1933). Po dojściu Hitlera do władzy emeigrował do Francji, następnie zaś (1935) do USA, gdzie został zatrudniony przez wytwórnię Paramount, od której odkupił go koncern Louisa Meyera (MGM); następnie pracował dla Warner Bros (do 1943). Porozwiązaniun kontraktu z Warnerami mógł wreszcie osiągnąć niezależność. W 1947 roku został dyrektorem Los Angeles Music Festival. Koncertował zarówno w Europie jak i USA. Pierwszym jego sukcesem była partytura do filmu "Świecznik królewski" (1937), jednak filmem który ugruntował pozycję Waxmana był "Mściwy jastrząb" (1943) Howarda Hawksa. Nowy rozdział w jego twórczości otworzyła partytura do filmu Hitchcocka "Akt oskarżenia" (1947). Nastepne filmy to właśnie partytury do filmów o duzym ładunku emocjonalnym: "Mroczne przejście" (1946), "Przepraszam, pomyłka" (1948), "Siła uderzeniowa" (1949). Sukces przyniosła mu muzyka do "Bulwaru Zachodzącego Słońca" (1`950, Oscar). To były jego najlepsze lata, gdyż nastepne filmy to "Mrok i miasto" (1951) oraz "Miejsce pod słońcem" (1952, Oscar). W ciągu ostanich lat życia zdązył jeszcze napisać dla Hitchcocka "Okno na podwórze" czy dla Billy Wildera "Miłość po południu". Zmarł w Hollywood, parcując nad ostanią swoją partyturą filmową - "The Longest Hundred Miles" (1967).