film
Bulwar Zachodzącego Słońca
Sunset Boulevard1950
1h 50m
Bankrut chowa się przed swoim wierzycielem w rezydencji dawnej gwiazdy kina niemego. Na prośbę chcącej odzyskać sławę kobiety pomaga jej ukończyć scenariusz filmowy.
reżyseria Billy Wilder
scenariusz D.M. Marshman Jr., Billy Wilder
produkcja USA
premiera 10 sierpnia 1950 (Światowa) , 1957 (Polska premiera kinowa)
Nowość
Ekrany
Ranking ról
Miejsce zbrodni. Ciało w basenie, funkcjonariusze policji i błysk fleszy wszędzie naokoło niego. I spokojny głos narratora, który jest zarazem głównym bohaterem historii, którą mamy poznać... Tak rozpoczyna się głośny obraz Billy'ego Wildera "Bulwar Zachodzącego Słońca", jedno z największych dokonań w jego długiej reżyserskiej karierze. W centrum... więcej
Nie ma chyba bardziej autotematycznego filmu, który wyszedł z Fabryki snów aniżeli "Bulwar Zachodzącego Słońca" Billy’ego Wildera. Reżyser z mistrzowską precyzją, idealnym wyczuciem i bez ogródek zobrazował mechanizmy i prawa, jakim rządzi się Hollywood. Uznany za jedno z arcydzieł światowej kinematografii, "Bulwar…" demaskuje tę bezlitosną... więcej
Opis filmu Bulwar Zachodzącego Słońca
Joe Gillis (William Holden), scenarzysta-bankrut, zaczyna ukrywać się przed mężczyzną, który chce odebrać mu samochód na poczet jego długów. Schronienie znajduje na ulicy 10086 Sunset Boulevard, w rezydencji dawnej gwiazdy kina niemego Normy Desmond (Gloria Swanson). Kobieta łudzi się, że miliony fanów nadal za nią szaleją, dlatego też... czytaj dalej
Informacje o filmie Bulwar Zachodzącego Słońca
studio Paramount Pictures
tytuł oryg. Sunset Boulevard
inne tytuły Sunset Boulevard Wielka Brytania
Sunset Boulevard Australia
więcej
Montgomery Clift, który pierwotnie miał zagrać Joe'go Gillisa, zerwał kontrakt na dwa tygodnie przed zdjęciami. W tym czasie, podobnie jak bohater filmu, był on zaangażowany w związek z o wiele starszą kobietą i obawiał się niepochlebnych porównań. W tej sytuacji rolę zaproponowano Fredowi MacMurrayowi, ten jednak odrzucił ją, ponieważ nie chciał grać żigolaka. Producenci w roli tej widzieli również Marlona Brando, ostatecznie jednak uznali, że jest zbyt mało znanym aktorem. Kolejnym kandydatem, zanim finalnie rola przypadła Williamowi Holdenowi, był Gene Kelly, ale MGM odmówiło jego wypożyczenia.
Początkowo reżyser, Billy Wilder, chciał, aby to Pola Negri zagrała rolę Normy Desmond. Jednak podczas rozmowy telefonicznej przekonał się, że jej polski akcent, który spowodował zakończenie jej kariery, był wciąż wyraźny, co było zbyt dużą przeszkodą dla tak trudnego filmu. Mae West odmówiła przyjęcia roli, ponieważ uważała, że jest zbyt młoda by wcielić się w gwiazdę kina niemego, zaś Mary Pickford obawiała się, że mogło by to popsuć jej wizerunek. Producenci rozważali również udział Mae Murray oraz próbowali przekonać Gretę Garbo, jednak i ta ostatnia odmówiła.
Billy Wilder był w o wiele bliższych stosunkach z Louellą Parsons, autorką kolumny plotkarskiej, jednak uznał, że to jej wielka rywalka Hedda Hopper, która miała doświadczenie aktorskie, będzie bardziej przekonująca.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Gwóżdż wbijany do trumny przemijania aktorek-jest stale aktualny! Aktorki i kobiety,w ogóle-po 40-tce stają się przeżroczyste..Mogą grać matki babcie i starsze ciocie!SĄ aktorki,które potrafią z takich ról wycisnąć WYBITNOŚĆ;np Shirley McLaine w "Czułych słówkach",czy aktorki "Stalowych magnolii",nie wspominając o...
Fragment jest zaczerpnięty z książki Jerzego Płażewskiego pt. "Historia filmu dla każdego". Wersja, którą posiadam pochodzi z 1968 roku.
"Rozległością skojarzeń i różnorodnością wywoływanych wrażeń pobił tamte filmy (Wszystko o Ewie, Asfaltowa dżungla) Bulwar Zachodzącego Słońca Billy Wildera, według scenariusza...
Kapitalnie jak na swoje czasy zagrana i zrealizowana opowieść o przemijaniu, niespełnionych aspiracjach i mrokach sławy, w której widz cały czas się zastanawia ile z tego dzieje się naprawdę a ile w głowach bohaterów. Nie dziwię się że Lynch kocha ten Film.
O przemijaniu i nie pogodzeniu się z tym jakże oczywistym faktem Oglądając film sprzed ponad 70 lat, ciągle myślałam o czasach obecnych. Gdzie kult młodości, pięknego ciała jeszcze bardziej przybrał na sile. Jakże ciężkie i tragiczne muszą być losy osób, które głównie w tym upatrują swojej wartości.
