Recenzja filmu

Czerwona gorączka (1988)

"Czerwona gorączka" przez wielu uważana za nieudany film akcji mnie bardzo przypadła do gustu. Duet Schwarzenegger - Belushi sprawdził się rewelacyjnie. Wiktor Rosta (Ed O'Ross) podczas policyjnej obławy zabija jednego z funkcjonariuszy i ucieka za granicę. Przyjaciel zmarłego Kapitan Ivan Danko (Arnold Schwarzenegger) zostaje wysłany za nim do Chicago. Tam do pomocy zostaje mu przydzielony amerykański glina Ridzik (James Belushi), który niechętnie podchodzi do sprawy. Jednak po jakimś czasie również dostaje ważny powód, by dopaść przestępcę... Najważniejszym elementem "Czerwonej gorączki" jest zdecydowanie klimat. Już od pierwszych chwil widać, że film ten ma w sobie to coś, co przyciąga do ekranu. Fabuła jak na typową sensację jest bardzo ciekawa, choć dosyć przewidywalna. Już od początku wiadomo, kto wygra. Nie brakuje tu również zabawnych tekstów i kłótni pomiędzy policjantami, którzy na początku raczej niechętnie współpracują ze sobą, co z czasem zaczyna się zmieniać. Arnold Schwarzenegger rewelacyjnie wcielił się w rolę Kapitana Danko. Można by powiedzieć, że zagrał jak zwykle wielkiego, sztywnego, małomównego twardziela, ale ja się nie czepiam, do takich ról został stworzony i w takich najbardziej mi odpowiada (choć w komediach także radzi sobie znakomicie). Na pochwały zasługuje również jak zwykle świetny James Belushi, który na potrzeby filmu musiał nieco przytyć (w przeciwieństwie do Arniego, który musiał schudnąć), przez co bardzo wiarygodnie wypadł w roli niesubordynowanego gliny Ridzika. Doskonale spisał się także James Horner, który stworzył bardzo klimatyczną ścieżkę dźwiękową do filmu. Podsumowując, jest to film, który na pewno warto zobaczyć. Walter Hill stworzył typowy film sensacyjny, który wyróżnia się jednak dobrą fabułą, świetną obsadą, rewelacyjną muzyką jak i również doskonałym klimatem który na długo zapada w pamięć. Gorąco polecam.